WINTER

De afgelopen week was het 47 jaar geleden dat Boukje en ik een week doorbrachten in 't Hilletje in Kootwijk. Het heet nu een 'Gasterij'. Toen was het een pension. Waarom zaten we daar?

Je zou het onze huwelijksreis kunnen noemen, maar van Amersfoort (waar we trouwden) naar Kootwijk - een kilometer of dertig - kun je nauwelijks een reis noemen. Dat huwelijk vonden we als gebeurtenis ook niet echt belangrijk. We vonden het belangrijk om samen te leven en ongetrouwd samenwonen was toen nog wat minder gebruikelijk dan nu en al helemaal niet in de Calvinistische kring waaruit ik voortkwam, al was ik toen al jaren zeer ongelovig.

Een belangrijk verschil tussen toen en nu is het weer. We beleven nu de warmste decembermaand ooit, toen wandelden we door een met een laagje sneeuw bedekt Kootwijkerzand, een prachtig stuifzandgebied. De temperatuur lag enkele graden onder nul, maar er was nauwelijks sprake van bewolking en wind. Prachtig weer dus voor de tijd van het jaar.

Het weer wat we nu hebben kun je rustig tegennnatuurlijk noemen, maar van mij mag het zo blijven tot het weer lente wordt. Ik zit niet uit te kijken naar een Elfstedentocht. Ik vind het prima dat ik geen handschoenen hoef aan te trekken als ik de deur uit ga.

Ik mis nu niet alleen Boukje, ik mis ook het feit dat ik niet meer een paar uur aan één stuk kan wandelen, zelfs geen paar minuten. Was ik toen maar gestopt met roken.