TRAMRAILS

In Amsterdam zijn heel veel fietsers en er liggen vele kilometers tramrails. De ervaren fietser in Amsterdam kent het risico van die rails: je moet er niet met je (voor)wiel in komen, want je gaat vrijwel onherroepelijk tegen de grond.

Het PAROOL heeft een serie artikelen onder de titel 'Wat Amsterdam mist'. Daarin gisteren 'gesloten tramrails'. Het is de 'only in Amsterdam'-ervaring die iedereen kan missen als kies­pijn: met je fiets in de tramrails rijden en genadeloos op je bek gaan. Eén verkeerde beweging en je wiel zit klem. (...) Daarom moeten de tramrails dicht zijn wanneer er geen tram overheen rijdt. Bijvoorbeeld door een ingenieus schuifsysteem over de rails, dat opent wanneer de tram eraan komt en direct daarna weer sluit. Want we moeten er met zijn allen voor zorgen dat de boodschappen veilig thuis kunnen aankomen, en net opgepikte scharrels al helemaal. De stad is al eng genoeg met zijn witte heroïne en overassertieve bakfietsouders.

Er zijn meer steden in Nederland waar een tram rijdt en volgens mij rijden die over dezelfde rails, dus dat 'only in Amsterdam' lijkt me nonsens. Ik heb 23 jaar lang vrijwel dagelijks door Den Haag gefietst. Ik geef direct toe dat Den Haag meer 'vrije' trambanen heeft dan Amsterdam, maar toch zijn ook daar stukken rails, waarin je, als je niet oplet, met je wiel terecht kunt komen om vervolgens een flinke smak te maken.

Ik ga hier niet uitleggen hoe je met de fiets de tramrails moet 'nemen'. Als je dat niet weet, kun je beter niet met de fiets door Amsterdam rijden. Dat "ingenieuze schuifsysteem" zal waarschijnlijk klauwen met geld kosten en gedurende jaren kilometers opgebroken straten veroorzaken, waarvan we er al voldoende hebben in Amsterdam.  Laat die tramrails maar voor wat ze nu zijn.