BURGERMOED

Ik kende die term nog niet: 'burgermoed', maar Trouw had er een artikel over. Maatschappelijk en bij justitie is er voor die burgermoed sinds een jaar of tien wel meer begrip. Medewerkers van Albert Heijn die een winkeldief in elkaar sloegen konden op sympathie rekenen, prins Bernhard betaalde hun boete. De vrouw die op een tasjesdief inreed kreeg bijval, net als recent de juweliersvrouw in Deurne die twee overvallers doodschoot. Politici braken een lans voor mensen die zelf optreden tegen geweld. Zij voeden daarmee de publieke opinie ten gunste van de burgermoed. Nu moet die burgermoed zich ook in de trein gaan manifesteren, wanneer NS-personeel agressief wordt bejegend.

De Stichting Maatschappij en Veiligheid liet uitzoeken of burgers kunnen worden ingezet bij het vergroten van de veiligheid in het openbaar vervoer. De conclusie op basis van het rapport 'Burgermoed als oplossing voor onveiligheid in het openbaar vervoer?' is duidelijk. Ja, een bijdrage van burgers is redelijk en mogelijk. Burgers hebben een eigen verantwoordelijkheid voor veiligheid, en die kunnen ze waarmaken als zij maar geleerd hebben hoe ze moeten handelen. Dat kunnen ze volgens voorzitter Pieter van Vollenhoven in een halfuurtje leren.

Mocht ik ooit zo'n geval van agressie in de trein, of ergens op straat, meemaken, dan heb ik natuurlijk een goed excuus om mij daarin niet te mengen. Het kan tot fysieke inspanning leiden, maar na enkele ogenblikken sta ik al naar adem te happen. Los daarvan ben ik nooit erg sterk geweest, dus ik ben nooit in staat geweest een agressief persoon onder de duim te houden.

Het is dus makkelijk voor mij om te zeggen: 'Ik zou wel willen optreden, maar ik kan het niet.' Maar zou ik werkelijk het lef hebben? Pieter van Vollenhoven heeft makkelijk praten: volgens mij maakt hij niet veel gebruik van het openbaar vervoer en hij zal ook niet vaak alleen over straat gaan. Ik zal het maar eerlijk zeggen: 'Ik ben blij dat ik een goed excuus heb.' Gelukkig heb ik ook nog nooit van dichtbij zo'n geval van agressie meegemaakt. We moeten ook niet doen alsof het voortdurend en overal voorkomt.