Je hebt waarschijnlijk wel eens naar het VARA-programma 'Kanniewaarzijn' gekeken. Daarin komen regelmatig gemeetelijke projecten aan de orde die aardig wat geld kosten en geen enkel zinnig doel dienen. Gisteren berichtte Het PAROOL over zo'n project in het stadsdeel Amsterdam-Zuid.
Het stadsdeel introduceert in de buurt die bekend staat als de 'Nieuwe Pijp' de 'Big Belly Prullenbak'. Het gaat dus om een prullenbak waarin je, wandelend door de buurt, even gauw wat rommel kwijt kunt: een koffiebekertje, de verpakking van een hamburger, de zak waar je patatjes in zaten.
Het is niet zomaar een prullenbak; het is een 'geavanceerde' prullenbak. Zo'n aankondiging doet de wenkbrauwen al rijzen, maar de wetenschap dat het hier een vuilnisbak op zonne-energie betreft doet dat des te meer. Waarom, in vredesnaam?
Volgens de toelichting zijn de zonnecellen bedoeld om het ingebouwde 'persmechanisme' aan te sturen. Via 'speciale software' ziet het stadsdeel vervolgens hoe vol de prullenbak is, zodat het legen efficiënter kan gebeuren. Dat klinkt allemaal bijzonder futuristisch, maar wat er mis is met gewone prullenbakken die dagelijks op gezette tijden door een mannetje geleegd worden, blijft een raadsel.
In de praktijk blijkt de 'Big Belly' niet echt te werken. De gebruikelijke prullenbakken hebben een grote opening waarin je moeiteloos je rotzooi gooit. Bij de 'Big Belly' moet je eerst een klep openen. Daar hebben luie dan wel haastige Amsterdammers over het algemeen helemaal geen zin in. Ze hebben wel wat beters te doen, hoe goedmoedig het figuurtje op de zijkant van de prullenbak hun ook duidelijk maakt wat de bedoeling van het geheel is. Er is een aparte opening voor peuken, maar peuken liggen vooral naast de prullenbak.
Automatisering en hi tech zijn prachtig, maar je kunt het overdrijven. Het gaat hier vooralsnog om een proef. Je mag hopen dat het stadsdeelbestuur uiteindelijk verstandig blijkt te zijn.
Kerstmis 1980
18 uur geleden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten