DENKEN

Ik denk wel eens, denk ik. Ik geef direct doe, dat het niet allemaal vreselijk diepgravend is, maar om een blogje als dit te schrijven moet je je gedachten toch een klein beetje ordenen. Je hebt mensen die hebben doorgeleerd om na te denken. Die mogen zich dan filosoof noemen. Sinds enkele jaren kennen we in ons land een 'Denker des vaderlands'. Die wordt aangesteld, lees ik in Het PAROOL, door dagblad Trouw, de Internationale School voor Wijsbegeerte (ISVW) en Filosofie Magazine: Arts, filosoof en feministe Marli Huijer uit Amsterdam volgt René Gude op. (...) Huijer (1955) noemt zichzelf nadrukkelijk Denkeres. 'Vrouwelijke filosofen brengen andere thema's in, met eigen accenten. Was Achterhuis een 'tegendenker' en wilde Gude vooral 'meedenken', wat Huijer wil gaan doen is 'tussendenken'. Ze zal wel gelijk hebben, maar ik kan het niet controleren. Van de activiteiten, als filosoof des vaderlands, van haar voorgangers heb ik nooit iets gemerkt. Daarvoor moet je misschien Trouw lezen of het Filosofie Magazine, maar dan zijn ze toch maar filosoof voor een beperkte groep, niet voor het hele vaderland. Dan moeten ze toch af en toe hun gedachten de vrije loop laten bij Eva, Jeroen, Umberto of Matthijs. Op deze website lees ik: "Als Denker des Vaderlands wil ik kijken of ik stemmen van anderen, die op een minder goed hoorbare positie zitten dan ik, kan laten klinken." Dan zou ik eens beginnen met een vakkenvuller bij een grote supermarkt.

Hebben we eigenlijk zo'n '.... des vaderlands' nodig? Kun jij je een gedicht herinneren van 'De dichter des vaderlands'? Daar hebben we er ook al diverse van gehad. Ik moest opzoeken wie dat tegenwoordig is. Anne Vegter, nooit van gehoord. Heeft die al eens een gedicht voor volk en vaderland geschreven?

Wordt het zo langzamerhand geen tijd vor het aanstellen van een 'Schilder des vaderlands'? Zullen we dan meteen doorgaan met een 'Boekhouder des vaderlands'? Vermoedelijk houdt heel Nederland van een 'Banketbakker des Vaderlands'.