Wachten

Gebruikmaken van de gezondheidszorg betekent vooral: wachten. Ik heb een ruime ervaring in het bezoeken van artsen. Ik ben altijd vóór de afgesproken tijd aanwezig en wordt vaak pas ruim na die tijd toegelaten tot de arts. De langste wachttijden heb ik meegemaakt bij de oogpolikliniek van het AZL (tegenwoordig  LUMC), waar ik wel wachttijden van meer dan twee uur heb meegemaakt.

Consulten worden vooraf gepland, waarbij wordt uitgegaan van de gemiddelde duur van een consult. Wanneer de consulturen altijd uitlopen (en dat is mijn ervaring) dan is de verwachte gemiddelde duur dus kennelijk tekort. OK, ik heb begrip voor onverwachte gebeurtenissen. Een arts kan worden weggeroepen voor een spoedgeval. In 1994 had Boukje iets aan haar oog. Het Leyenburgziekenhuis in Den Haag verwees haar naar het AZL waar ze al twee dagen later terecht kon, tussen allerlei afspraken door, dus andere patiënten moesten langer wachten.

Wat de oorzaak van het uitlopen ook is, laat de wachtende patiënten weten hoe lang die uitloop is. Daar is niet meer voor nodig dan een viltstift en een vel papier waarop geschreven kan worden : 'Het spreekuur van dokter X is uitgelopen met Y minuten.' Ieder ziekenhuis heeft tegenwoordig een restaurant waar je dan even een kop koffie met een versnapering kunt gebruiken.

Gisteren was ik bij de longarts in het Sint Lucas Andreas Ziekenhuis. De afspraak was gepland voor 14.00 uur. Ik was er om 13.45 uur. En geloof het of niet: om 13.50 uur kon ik al terecht. Zoiets heb ik nooit eerder meegemaakt. Het consult was al beëindigd vóór het tijdstip waarop het had zullen beginnen.

Ik heb verder niets gehoord, wat ik niet al wist. (Zie HIER.) En wat ik verwachtte gebeurt ook: begin november moet ik een afspraak maken voor weer een CT-scan, die begin 2015 gemaakt wordt.