Vuisten

In mijn Beggartalk van afgelopen zondag had ik niets te melden. Gerbie suggereerde in een reactie enkele onderwerpen, waaronder De reactie van Israel op Hamas en het gebrek aan reacties van de rest van de wereld daar weer op. Sylvain Ephimenco, columnist van Trouw, zag dat wat anders. Waar zijn de gebalde vuisten? vraagt Ephimenco zich af. Hij heeft op Facebook veel gezichten en namen van onbekenden, allemaal vrienden, kennissen of familieleden van mijn eigen Facebook-vrienden gezien. Deze spontane vorm van nationale rouw moet ons de kracht geven te beseffen dat, op ons continent, een vuile oorlog woedt. (...) Maar in onze straten blijft het stil. Geen protest, geen begin van een demonstratie. Waar zijn de gebalde vuisten tegen het expansiebeleid van Poetin?

Ephimenco wijst op de oorlog tussen Israël en Hamas en schrijft dat terwijl een minderheid van geharde politieke activisten, Israël-haters en antisemieten met veel bombarie bezit neemt van de Hofstad en ons probeert mee te sleuren, wordt de oorlog op Europese grond door onverschilligheid omgeven.

Totdat die oorlog ineens vreselijk 'dichtbij' komt. De separatisten/rebellen/terroristen krijgen een gezicht. Ze rotzooien, in de woorden van Mark Rutte, met de eigendommen van omgekomen Nederlanders. Moeten we nu massaal optrekken naar Museumplein of Malieveld om genoegdoening te eisen? Maken we dan ook wat spandoeken waarin we vragen om een einde te maken aan de burgeroorlog in Oekraïne? Vragen we en passant ook om de teruggave van de Krim?


We kunnen dit jaar herdenken dat 20 jaar geleden Yitzhak Rabin, Yasser Arafat en Shimon Peres de Nobelprijs voor de vrede kregen. Waarvoor ook al weer? Velen onder ons zullen mogelijk vergeten zijn, dat een kleine tien jaar geleden Hamas bij democratische verkiezingen een absolute meerderheid in het Palestijnse parlement behaalde. De Palestijnen waren even vergeten dat ze een bestuur moesten kiezen waarmee 'wij' het goed konden vinden. Het werd dan ook al snel duidelijk dat Israël en de Westerse landen er niet over peinsden een Hamasbestuur te erkennen.Het eindresultaat was dat Hamas werd teruggedrongen in zijn isolement in Gaza. Als ze daar uit komen is dat niet voor een goed gesprek. Inmiddels zijn er al weer 500 Palestijnen minder in Gaza. Eigen schuld, dikke bult?