Doorgewinterd

Het PAROOL schrijft: Zit je hoofd nog vol met prachtkunst, sta je plots op één van de drukste kruispunten van Amsterdam. Dat is dagelijkse kost voor de vele toeristen die het Rijksmuseum uit komen en rustig naar het centrum willen wandelen. Uit de rest van het artkel zou moeten blijken dat het kruispunt één grote chaos is. De Stadhouderskade immers is een belangrijkr verbinding tusen Oost en West. En dan de fietsers. Die komen werkelijk van alle kanten. Voor een doorgewinterde Amsterdammer is het bijna onmogelijk om voor het oversteken al het verkeer in de gaten te houden.

Ik ben zo'n doorgewinterde Amsterdammer en sinds je als fietser weer onder het Rijksmuseum door mag fietsen heb ik dat al vrij vaak gedaan, in beide richtingen. Ik ben daar nooit in botsing gekomen met een andere verkeersdeelnemer, dus kennelijk lukt het best "al het verkeer in de gaten te houden." 

Natuurlijk ligt het voor de vele buitenlandse bezoekers van het Rijksmuseum wat anders. In de eerste plaats zijn ze niet gewend aan zoveel fietsers en zeker niet aan zoveel fietsers die God noch gebod schijnen te erkennen. Een Amsterdamse fietser vindt dat hij altijd voorrang heeft, zeker als hij een toerist voor zijn neus vermoedt. En stoppen voor een rood licht doen veel Amsterdamse fietsers ook niet. Voor alle duidelijkheid: ik behoor niet tot dat soort fietsers. Maar ik erger me in het centrum vaak aan die buitenlanders. Die zouden wat meer oog voor de plaatselijke gebruiken moeten hebben. Toen ik een paar dagen op bezoek was in Washinton D.C. en daar een fiets gehuurd had, hield ik mij ook aan de regels. Ik fietste dus op de stoep, rekening houdend met de voetgangers.

Aardige bijzonderheid van dat fiets huren in Washington: op een computer kon je zelf wat persoonlijke gegevens invullen. Bij 'nationaliteit' kon je één van drie mogelijkheden aanvinken: American, Dutch, Other.