Herstel

Mij werd verteld dat ik er vier tot zes weken mee zou zitten. Het is vijf weken geworden. Ik heb het dus over mijn gekneusde ribben ten gevolge van een val met mijn fiets. Afgelopen woensdag was het precies vijf weken geleden dat ik die val maakte. De daarop volgende donderdag heb ik voor het laatst een aantal paracetamollen geslikt en pijn heb ik sindsdien niet meer gevoeld, ook niet als ik in bed lag. Inmiddels heb ik ook al weer enkele keren op de fiets zelf boodschappen gedaan. Natuurlijk ben ik mijn jongste zus en mijn schoonzus heel dankbaar dat ze gedurende enkele weken mijn boodschappen hebben gedaan, maar ik ben toch blij dat ik weer geheel zelfstandig kan functioneren. Ik heb de ontvangen mantelzorg maar beschouwd als een voorproefje van wat mij waarschijnlijk over een aantal jaren te wachten staat.

Gedurende de afgelopen weken heb ik ruim de gelegenheid gehad mij te bezinnen op mijn huidige en toekomstige situatie. Ik ben de jongste niet meer en mijn longen, hart en vaatstelsel functioneren alleen dankzij een achttal medicijnen die ik dagelijks gebruik. Daarnaast is er in de omgeving van mijn heupen sprake van artrose. Voeg daarbij het feit dat ik ook nog eens wat in het Engels 'accident prone' heet ben: ik wil nog wel eens, met of zonder fiets, een ongelukje krijgen. Dat hoeft niet per se tot bezoek aan de huisarts of de spoedeisende hulp van een ziekenhuis te leiden, maar dat is bepaald niet uitgesloten, zoals in augustus vorig jaar bleek. Dat alles overwegende heb ik besloten een reisje dat ik eind augustus dit jaar zou maken naar Kroatië te annuleren. Als ik toch naar een zieknhuis moet dan liever in een land waar ik de taal spreek. Ik laat het van het weer afhangen of ik de komende zomer een weekje ga fietsen in eigen land, vanuit een hotel of bungalowpak.
x