Tegelijk met de verkiezing voor de gemeenteraad werd in het stadsdeel Centrum een referendum gehouden. Onderwerp daarvan was de herinrichting van de Elandsgracht in de Jordaan. De Elamdsgracht is al sinds 1891 geen gracht meer, maar een gewone straat met winkels, kroegen en restaurants. Het PAROOL schrijft dat een meerderheid van de binnenstadbewoners voor het plan van stadsdeel Centrum stemde om de Elandsgracht anders in te richten. 151 van de 182 parkeerplekken verhuizen naar de Q-parkgarage even verderop, zodat op het middenterrein ruimte komt voor bankjes, groen en fietsen. Ook worden de stoepen voor de winkels breder gemaakt, en verdwijnt het transformatorhuisje op het Johnny Jordaanplein.
Zodra je gaat ingrijpen in het gebruik van de auto levert dat tal van protesten op, met name van middenstanders die vrezen dat ze klanten verliezen omdat deze niet meer dichtbij de winkels kunnen parkeren. Daar ga ik het niet over hebben, al denk ik daar ook het mijne van.
Het lijkt natuurlijk zeer democratisch als je burgers laat meebeslissen over plannen van de overheid. Maar waarom zou je iemand die vlakbij Artis (bijna 4 km van de Elandsgracht) woont laten meebeslissen over de herinrichting van de Elandsgracht? Ik heb ook wel een mening over die herinrichting, maar ik kan me de dag niet heugen dat ik daar voor het laatst geweest ben. Er gaat zelfs wel eens een maand voorbij dat ik helemaal niet in de Jordaan kom.
Als ze in Amsterdam-Nieuwendam een referendum willen houden over een belangrijke verandering in die buurt zal ik daaraan, als bewoner, zeker meedoen. Maar waarom zou iemand in Tuindorp Oostzaan, zo'n acht kilometer verderop in Amsterdam-Noord, daar ook een mening over moeten geven? Dan kun je ook de inwoners van Buitenveldert, het zuidelijkste deel van Amsterdam, wel laten meestemmen. Zo wordt de democratie wel iets te ver doorgevoerd.
x
Amos Oz – Een verhaal van liefde en duisternis
7 uur geleden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten