Licht

Er is licht aan het einde van de tunnel! Afgelopen woensdag was het precies drie weken geleden dat mijn ribben gekneusd werden ten gevolge van een val met de fiets. Sindsdien ben ik de deur niet uit geweest en heb ik niet, al fietsend, kunnen genieten van het prachtige voorjaarsweer. Bovendien was ik afhankelijk van mantelzorg, met name voor het halen van de dagelijkse boodschappen.

Van diverse kanten werd mij verzekerd dat het herstel 4 à 6 weken zou duren en dat er niets anders aan te doen was dan pijnbestrijding. Ik slik nu dus al ruim drie weken 8 paracetamollen (4 X 2), waarvan 6 in combinatie met codeïnefosfaat, per dag en ik mag zeggen dat de meeste pijn inmiddels wel geleden is. Alleen liggend heb ik nog wat last. Weliswaar val ik in slaap zodra ik in bed lig, maar als ik 's nachts wakker wordt - en dat gebeurt zo om de twee uur - val ik niet, zoals gebruikelijk, ook weer vrij gauw in slaap en dan gaat het opvallen dat het allemaal nog wat pijnlijk is. Daar heb ik wel een remedie tegen: ik ga mijn bed uit en ga aan tafel zitten met een flinke mok thee en lees wat of ik kijk naar een film. Dat kan een uur of twee duren en als ik dan weer naar bed ga, val ik weer redelijk snel in slaap. Echt goed geslapen heb ik de afgelopen weken dus niet. 's Middags deed ik wel eens een extra dutje.

Wanneer ik nu weer door mijn voorraad voedsel heen ben, die gisteren voor nog een aantal dagen is aangevuld door mijn kleine zusje, durf ik waarschijnlijk wel weer op mijn fiets te stappen om naar Alber Heijn te gaan en/of mij naar de andere kant van het IJ te begeven. Wellicht zit er ook weer een fietstochtje door het prachtige Waterland in,
x