Voornemen

Het is de tijd van het jaar voor het maken van goede voornemens. Meestal doe ik daar niet aan (en ik ben al gestopt met roken), maar dit jaar doe ik dat wel. Dat heb je intussen kunnen vaststellen: ik blog weer!

Ruim twee maanden heb ik niet geblogd. Aanvankelijk beviel dat (het niet dagelijks 'moeten' produceren van een stuk tekst) wel. Maar ik ging het toch missen. Vrij vaak betrapte ik mezelf erop dat ik iets las of hoorde, waarover ik publiekelijk mijn mening wilde geven. Zo heb ik mij er. zoals gebruikelijk, vaak aan geërgerd, dat ik de afgelopen dagen 'feestelijk' moest vinden, dat het 'gezellig' moest wezen. Voor de zoveelste maal heb ik aangetoond dat het bepaald niet vreselijk is de zogenaamde 'feest'dagen helemaal alleen door te brengen. Ik heb de traditie op Eerste Kerstdag boerenkool met worst te eten doorbroken. Ik heb aardappelen en spruitjes met een sudderlapje gegeten. Smullen! Tweede Kerstdag en de daarop volgende vier dagen heb ik met veel plezier gekeken naar het schaatsen. Dankzij een lagedrukgebied hebben onze jongens en meisjes behoorlijk hard geschaatst. Dat belooft veel voor de komende Olympische Winterspelen

Gisteravond ben ik zonder veel verwachting begonnen aan de oudejaarsconference van Theo Maassen. Om half twaalf had ik nog steeds niet gelachen. Toen ben ik maar - dat is inmiddels ook een traditie - naar bed gegaan en van het gebruikelijke lawaai na twaalf uur heb ik niets gemerkt.

Mocht je het de moeite waard vinden dan kun je vanaf vandaag weer dagelijks kennis nemen van gedachtespinsels. Ik vind het altijd leuk als daarop gereageerd wordt.

O ja, het is 1 januari. Ik wens jullie allemaal een plezierig en voorspoedig 2014 toe.
x