Baard

Zoals bekend behoor ik niet tot de volgers van welke trend dan ook. Maar soms word je door een trend als het ware ingehaald. Tegenwoordig schijnt het ineens 'in', 'cool' of 'gaaf' te zijn om, als man, je baard te laten staan. Bekende voorbeelden daarvan zijn Jeroen Overbeek van het NOS-journaal en Ronald Plasterk van het Ministerie van Binnenlandse Zaken. Op de website van Hart van Nederland wordt zelfs beweerd dat hij (Plasterk) bij de uitzending van de troonrede "de show stal". Er schijnt zelfs druk over getwitterd te zijn.

Al weer geruime tijd geleden had je een soortgelijke trend, maar daarbij was het meer een kwestie van een enkele dag niet scheren. Je moest dan wel donker haar hebben, anders viel het niet eens op. Maar nu moet je dus echt die baard een tijdje laten groeien. De vakantie is daar de beste tijd voor.

Je zou kunnen zeggen dat ik de nieuwe trend 49 jaar voor was. In 1964 kwam ik van een vakantie in Zweeds Lapland terug met een volgroeide baard. Mijn moeder zei toen: "Die gaat er toch wel af, hè?" Ik zei dat ze daar niet op moest rekenen en sindsdien is hij dan ook niet meer weggeweest. Ik draag die baard niet omdat ik vind dat hij me goed staat. Ik kan me nauwelijks herinneren hoe ik eruit zag zonder baard. Het was toen ook geen trend. Eind zestiger jaren werkte ik in de boekhandel. Er was eens een klant, een man van boven de tachtig schatte ik toen, die me vertelde: "Weet u, toen ik zo oud was als u nu, was het heel modern om geen baard te dragen." Ik droeg die baard toen niet om modern te doen. Ik vond het gewoon lekker makkelijk me niet iedere dag te hoeven scheren en dat vind ik nog steeds. Ik besteed nu ruwweg één keer in de drie weken ongeveer tien minuten aan het bijwerken/inkorten van mijn baard. En dit vind ik nog altijd een leuke uitspraak: "Een man zonder baard is als een vrouw met een baard."
x