Slapen

"Ik mag niet klagen." Dat is een standaardantwoord op de vraag: "Hoe gaat er mee?" Nou, vandaag wil ik wel een keer klagen. Niet over mijn recente ziekenhuisopname, of de reden daartoe. Die heb ik achter de  rug. Het was wel tijdens de ziekenhuisopname dat ik weer eens met de neus op het feit gedrukt werd, dat ik al in geen maanden een hele nacht heb doorgeslapen. Ik slaap met tussenpozen van één tot anderhalf uur. Het begon vorig jaar oktober toen ik ophield met roken. Dat leidde tot veel, vooral nachtelijk, gehoest. Dan bleef ik niet in bed liggen, maar ging eruit en dronk een mok thee. Meestal hiel de (kriebel)hoest dan na enige tijd wel op.

Op zich vind ik het niet erg om even wakker te liggen. Ik ben niet het type dat zich dan allerlei muizenissen in het hoofd haalt. Als het wat langer duurt, ga ik gewoon mijn bed uit. Dan lees ik wat, of ik kijk wat tv. Daarom was het in het ziekenhuis zo vervelend, want daar stap je, verbonden met allerlei slangen, niet even gauw je bed uit. Een boek lezen is er ook niet bij, want dan heb je licht nodig en dat wilde ik mijn kamergenoot, een man van 83, niet aandoen. Dus kon ik zo om het uur constateren dat de nacht nog lang zou duren. En die nachten duurden heeeeel lang. Nu ik weer thuis ben is dat minder erg, maar ik wil wel weer eens doorslapen. Ik slik tegenwoordig al acht pillen epr dag en heb geen zin daar ook nog eens slaappillen aan toe voegen. (Voor je het weet ben je daar weer aan verslaafd.) Dus als iemand een (huis)middeltje weet dat moeder of opoe al met succes gebruikte, dan hoor ik dat graag.