Amsterdam

OK, de grachtengordel bestaat 400 jaar. Het Concertgebouw en het Concertgebouworkest bestaan 125 jaar. Je kan na tig jaar verbouwing het Rijksmuseum en het Stedelijk Museum weer bezoeken. Maar wat betekent dat nou allemaal voor mij, als gewone Amsterdammer?

De grachtengordel ligt er nog net zo bij als een jaar geleden. De muziek klinkt in het Concertgebouw nog net zo als een jaar geleden. Maar de Noord-Zuidlijn, sowieso een overbodig project, heeft tot nu toe niet meer opgeleverd dan een reeks bouwputten, terwijl Amsterdam traditioneel al voortdurend door opgebroken straten geteisterd wordt. Tot overmaat van ramp zal Amsterdam ook nog eens een dag lang geteisterd door allerlei bijverschijnselen van de inhuldiging van een nieuw staatshoofd.

Goed, aan die inhuldiging kan het gemeentebestuur niets doen, want dat moet nu eenmaal volgens de Grondwet. Maar al die andere toestanden, ook die ze zelf niet organiseren, vinden ze maar wat mooi. Niet omdat ze het zo goed voor hebben met de burgers van de stad, maar omdat het zoveel bezoekers trekt. Vooral bij de Chinezen schijnen we tegenwoordig erg in trek te zijn. Vroeger waren dat arrebeiers, die geen yen te makken hadden, tegenwoordig zijn het ordinaire kapitalisten die hier graag wat diamanten komen kopen.

Ik ben nog niet in het vernieuwde Stedelijk geweest. Ik ga binnenkort wel naar het Rijksmuseum. Ik ga er (nog) niet naar binnen. Ik ga gebruik maken van de onderdoorgang die al die jaren gesloten was. Daar is veel over gesteggeld en veel lacherig over gedaan, maar op weg van Zuid naar het Centrum, via Spiegelgracht en Spiegelstraat, hoef je nu niet meer om het Rijksmuseum heen te rijden. Nu moeten ze alleen nog even een fietspad over het Museumplein aanleggen, van Concertgebouw naar Museum.
x