Appeltje

Gisteren keek ik weer eens naar het tv-programma 'Opgelicht'. Daarin was een aantal mensen te zien die stuk voor stuk waren opgelicht voor bedragen rond de honderdduizend euro. Zij hadden via de telefoon  aandelen gekocht die uiteindelijk niets waard bleken te zijn.

Uiteraard ben ik ik er niet voor dat mensen op frauduleuze wijze geld afhandig wordt gemaakt, maar het lukte me gisteravond maar niet om medelijden met de slachtoffers te krijgen, zelfs niet met de man die zijn kinderen moest vertellen dat de erfenis iets lager zou uitpakken dan verwacht.

Er zijn mensen die erin slagen na verloop een tijd een spaarrekening te vormen, waarop een mooi bedrag staat. Als dat op een eerlijke wijze gebeurt, is daar niets mis mee. Een appeltje voor de dorst is nooit weg. Maar wat ik nooit begrepen heb is waarom mensen aan dat appeltje niet genoeg hebben. Hoe dorstig kun je worden? Een tijdje geleden werd ik benaderd door iemand van de ABN, via welke bank ik mijn financiën regel. Ik kreeg te horen dat ik op meer lucratieve wijze met mijn geld kon omgaan. IK heb gezegd dat ik niet geïnteresseerd was. Geloof me: mijn maandelijkse inkomen ligt net op modaal niveau en dankzij mijn spaarrekening kon ik onlangs zonder veel nadenken of gereken een vaatwasser aanschaffen en luxaflex in mijn slaapkamer laten aanleggen. Op die spaarrekening krijg ik een rente van één komma nog wat procent. Ik zie wel eens een STER-spot volgens welke ik ruim dertig procent rente kan maken door via 'Alex' (geloof ik) te beleggen. Big deal! Wat moet ik met die extra centen doen? Wat ik dagelijks, naar hedendaagse begrippen, nodig heb, heb ik, waarschijnlijk net iets meer dan dat. Meer heb ik niet nodig en begeer ik ook niet. Ik zal dus geen slachtoffer van oplichting worden.
x