Pastoor

In een reactie op mijn blogje 'Dress code' schreef Roel over "Pastoor Poncke". Die Pastoor komt voor in een roman van Jan Eekhout waarvan de pastoor de hoofd- en titelpersoon is.

Het verhaal speelt ergens in de 19e eeuw in een Vlaams dorp. Op een dag wordt Poncke door de vrouw van de baljuw uitgenodigd voor een diner waarbij meer hoogwaardigheidsbekleders aanwezig zullen zijn. Zij laat Poncke weten dat zij verwacht dat hij een nette, in plaats van zijn gebruikelijke wat morsige soutane zal dragen. Op de bewuste avond is de vrouw van de baljuw wat verbaasd, als Poncke niet verschijnt, maar zijn dienaar zijn mooiste, schone soutane komt brengen. Desgevraagd verklaart Poncke dat hij dacht dat niet hij, maar zijn soutane was uitgenodigd.

Dit verhaal heb ik ooit gebruikt, toen mijn chef bij de Provincie vond dat ik niet zonder stropdas en colbert de Provincie kon vertegenwoordigen in een geding voor de Raad van State. Ik vond dat niet mijn kleding, maar mijn kennis van zaken van belang was. Uiteindelijk bleek de naasthogere chef het met mijn visie eens te zijn.

In 1974, dus 38 jaar geleden heb ik voor het laatst een stropdas en een colnert gedrage. Bij 'bijzondere' gelegenheden, zoals bruiloften en begrafenissen/crematies, verschijn ik in mijn dagelijkse outfit. Ik druk mijn respect voor andere mensen niet uit door middel van mijn kleding. Bij de crematie van Boukje, die ik niet alleen zeer respecteerde, maar van wie ik zeer veel hield, droeg ik een spijkerbroek en een poloshirt. Zij zou niet anders verwacht hebben. Niemand mag van mij verwachten dat hem/haar meer respect toekomt dan Boukje.