Nat

Een van de handigste uitvindingen van de laatste jaren is de buienradar. Je gaat tegenwoordig bij onbestendig weer niet lopend of fietsend op pad zonder eerst te checken of het raadzaam is regenkleding aan te trekken en/of een paraplu mee te nemen. Gisteravond vertrok ik tegen elf uur per fiets van 'Cinema Sarphati', d.w.z. de woning van de Amsterdamse Jan aan de Sarphatikade, waar ik met hem en de twee andere Jannen de dag had doorgebracht met het bekijken van de complete Milleniumtrilogie. De Sarphatikade ligt langs de Amstel tegenover het Amstelhotel en op een steenworp afstand van de Nederlandsche Bank, aan de rand dus van het oude centrum.

Ik had de buienradar niet voor mijn vertrek geconsulteerd. Tot aan het Rembrandtplein hield ik het droog. Bij de vele kroegen die ik passeerde stonden ook nog zeer veel mensen buiten op straat van hun drankjes te genieten.

De eerste druppels voelde ik op het Rembrandtplein. Het viel allemaal heel erg mee, dus ik besloot nog even te wachten met het aantrekken van mijn regenbroek, die zich (vrijwel) altijd in mijn fietstas bevindt (mijn regenjack had ik al aan). Van Rembrandtplein tot de pont over het IJ had ik de wind mee. Over dat stukje deed ik ongeveer 10 minuten. Ik was dus nog niet erg nat toen ik bij de pont aankwam.

Tijdens de overtocht, die een minuut  of vijf duurt, was het serieus gaan regenen. Ik had nog alle gelegenheid mijn regenbroek op een overdekte plek aan te trekken, maar ik had zoiets van "Laat maar, ik ben toch al nat." Van de pont naar mijn flat fietsen neemt ongeveer 15 minuten in beslag. Voor het eerst in jaren kwam ik weer eens zeiknat thuis. Leuk, dat typisch Hollandse zomerweer.
x