Knuffel

Als er bij het voetballen een  doelpunt valt, zie je de spelers vaak over elkaar heen duikelen. De maker van het doelpunt knuffelt degene die de voorzet gaf en de medespelers doen daar hartstochtelijk aan mee. Je ziet dat ook wel bij de hockeyers en bij de winnaars van de estafette bij het hardlopen of bij de wisselslag bij het zwemmen. Ik kan me daar wel iets bij voorstellen. Je levert als team een prestatie en dat wil je als team vieren.

Volleyballen is ook een teamsport, waar ik graag naar kijk. Het Olympische volleyballen moet, geloof ik, nog beginnen, maar het beachvolleyballen is al een eind op weg. Ik vind die variant van het volleyballen niet geweldig interessant, maar ik heb er wel stukjes van gezien. Ook bij het volleyballen worden knuffels en high fives  uitgewisseld en dat vergalt mijn plezier in het kijken naar die sport aanzienlijk. Kijk, als er bij een voetbalwedstrijd vijf doelpunten vallen is dat al aardig veel en zo vaak zie je nou ook weer niet een estafette lopen of zwemmen. Maar de winnende partij bij het volleyballen, maakt minimaal 63 punten en het kunnen er, bij een vijfsetter, ook 96 worden. En na elk punt zie je die volleyballers (m/v) weer aan elkaar klitten en high fives uitdelen, alsof ze zojuist een wereldkampioenschap of een gouden Olympische medaille uit het vuur hebben gesleept. Het zal wel aan mij liggen, maar ik vind dat niet alleen zeer storend, maar ook nogal overdreven. Niet elk punt is het gevolg van een briljante actie van een medespeler. De tegenstander kan ook een stomme fout maken. Als dat nou net het winnende punt is lijkt enig gejuich me op zijn plaats, maar kan het de rest van de wedstrijd wat rustiger? Die estafettelopers omhelzen elkaar ook niet bij ieders succesvolle wissel. Die wachten gewoon tot de laatste over de streep is.