Wedstrijd

Sport, met name topsport, is vermaaksindustrie geworden. Zo zeg ik het vriendelijk. In een onvriendelijke bui zeg ik: Topsport is verworden tot een vermaaksindustrie. Daarom verdienen topsporters vaak van die belachelijk grote hoeveelheden geld. Daar zou ik nog mee kunnen leven, als ik bij het aanschouwen van topsport ook werkelijk vermaakt werd.

Neem nou de Tour de France, het topevenement op wielrengebied. Dagelijks besteedt de tv veel uren aan die gebeurtenis. De inkomens van de wielrenners zijn iets minder exorbitant dan die van bijvoorbeeld voetballers en tennisser, maar een winnaar van de Tour, de Giro of de Vuelta mag ook wel op meer dan een miljoen per jaar rekenen.

De 'proloog' buiten beschouwing gelaten hebben we nu vier etappes van de Tour kunnen zien, maar ik kan niet zeggen dat ik me vermaakt heb. Ik heb vier dagen dezelfde beelden gezien, alsof je naar herhalingen zat te kijken. Je had precies hetzelfde gezien, als ze herhalingen van de Tour van vorig jaar hadden uitgezonden. Dan heb ik het over de etappes die niet in de Alpen en de Pyreneeën plaatsvinden. Elke dag zie je het zelfde stramien op het moment dat je 's middags je tv aanzet. Er is een kopgroep die een aantal minuten voor het peloton uit rijdt. De renners in die kopgroep maken zich geen enkele illusie dat ze de etappe zullen winnen, want ze weten dat op een gegeven moment het peloton echt gaat hardrijden, 'om de sprinters in stelling te brengen', en dat ze worden ingehaald. Zo lang er niet in de bergen wordt gefietst, kun je, als je op de hoogte wilt blijven, volstaan met het bekijken van, pak weg, de laatste tien minden van de etappe van die dag. Je mist hoogstens wat spectaculaire valpartijen, maar die worden wel een keer, of diverse keren, in een samenvatting getoond.

Ik heb het al eens eerder geschreven: wielrennen is van een individuele sport een teamsport geworden, waarin de ploegleiders bepalen wie op welk moment 'in dienst van' wie moet gaan rijden. Die ploegleiders zitten naar de zelfde tv-beelden te kijken als ik en geven telefonisch hun opdrachten door. Wee de 'knecht' die zich daar niets van aantrekt en 'voor eigen kans' gaat fietsen, oftewel probeert er een echte wedstrijd van te maken. Daar houdt de sponsor niet van en die maakt wel uit wie er moet winnen.

PS
Ik weet niet of de Alpe d'Huez dit jaar in het programma zit, maar als dat het geval is wordt er weer oeverloos gekletst over 'de Nederlandse berg' omdat er een paar keer een Nederlander heeft gewonnen. Zo was Bordeaux vroeger een 'Nederlandse' stad. Gisteren was de finale in Rouen. Daar is ook een keer of vier, vijf door een Nederlander gewonnen, maar ik heb Maarten en Herbert niet over een Nederlandse stad gehoord.
x