Garantie

Hoe vaak moet ik het nou nog zeggen? Resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst! Heel chauvinistisch Nederland zat gisteravond klaar om collectief een traantje weg te pinken bij het luisteren naar het Wilhelmus, dat zou worden gespeeld voor de vier Nederlandse meisjes, die even de 4 X 100 m vrije slag zouden winnen. Kenners van de Olympische geschiedenis weten dat ze in Australië ook aardig kunnen zwemmen en dat ze daar ook wel eens Olympische zwemkampioenen (m/v) hebben voortgebracht. Niet geheel toevallig  deden er gisteren ook weer een paar Australische meisjes mee in die finale.

'We' staan niet geheel alleen in onze teleurstelling. In het Verenigd Koninkrijk, en waarschijnlijk in de gehele Commonwealth, had men zich voorbereid op het luisteren naar het 'God Save the Queen' ter ere van Mark Cavendish die de wegwedstrijd bij het fietsen voor heren wel even zou winnen. Omdat ik gistermiddag een verjaardagsfeestje moest bijwonen, heb ik van dat wielrennen alleen de beginfase gezien.  Daarom heb ik ook maar twee keer de commentatoren horen zeggen dat Elisabeth vanachter haar paleisraam naar Cavendish zou wuiven. Als ze in Hilversum in gemeen overleg een grap bedenken, hoe lullig en voor de hand liggend ook, dan gebruiken ze hem ook zo vaak ze maar kunnen, ad nauseam.

Dus, lieve mensen, ga nou niet denken dat die gouden medaille voor Marianne Vos vanmiddag wel geramd zit. Dat dachten 'we' vier jaar geleden ook. Toen was ze ook dood geverfd, maar helaas ...! Misschien heeft Marianne vandaag wel niet de goede benen. Een lekke band behoort ook tot de mogelijkheden, zelfs als er geen spijkertjes gestrooid worden.

O ja, gisteravond zag ik nog een stukje van London Late Night. Toen bedacht ik wel: als we toch Ada Kok nog steeds ter beschikking hebben, waarom halen we dan Erica Terpstra steeds overal bij?
x