Paranoia

Ik heb de hele Koude Oorlog bewust meegemaakt. De wetenschap dat Russische troepen zich slechts enkele honderden kilometers bij mij vandaan bevonden heeft mij nooit uit de slaap gehouden. De leus "Liever een raket in mijn achtertuin, dan een Rus in mijn slaapkamer." heeft me nooit aangesproken. Ik demonstreerde enthousiast mee tegen neutronenbommen en ander (nucleair) wapentuig.

Momenteel is de hele NAVO-top bijeen in Chicago. Onze minister Hillen maakt zich bezorgd over onze bezuinigingen op defensie. Van mij mogen ze daar in Chicago beslissen met ingang van direct de NAVO op te heffen. Als er ooit al een goede reden was voor dat bondgenootschap, is die reden tegelijk met de Muur in Duitsland verdwenen.

Ik vind het best als wij af en toe bijdragen aan het herstellen van fundamentele vrijheden van mensen in andere delen van de wereld. Van mij mogen we daarvoor wel een beperkt krijgsmachtje op de been houden. Maar waarom laten we ons steeds weer meeslepen door de Amerikanen als die in Verweggistan hun democratie verdedigen?  Waarom laten we ons besmetten door hun paranoia? Terroristen bestrijd je niet met dure technologische hoogstandjes of bommentapijten.

Het geld dat we met ons allen aan bewapening en de salarissen van militairen uitgeven, kan beter besteed worden aan de verbetering van voedselvoorziening, gezondheidszorg en onderwijs in streken waar ze zich nu onledig houden met bermbommen fabriceren of het met explosieven laden van rugzakjes. Ik vrees dat dat in Chicago niet op de agenda staat.
x