Onbeschoft

Afgelopen vrijdag, toen het treinverkeer weer eens volledig ontregeld was, werd de president-directeur van de NS tijdens het NOS-journaal geïnterviewd door Sacha de Boer. Sacha vertolkte, naar mijn idee, precies de gevoelens van het publiek, door nogal kritische vragen te stellen. Daarbij ontstond de indruk dat zij de NS-man voortdurend in de rede viel en hem nauwelijks in de gelegenheid gestelde op haar kritische vragen te reageren.

Het lag iets genuanceerder, las ik vandaag in Trouw. We kennen allemaal het verschijnsel dat bij live-interviews er altijd enige ogenblikken voorbij gaan, voordat de vraag en het antwoord bij de ontvangende partij terecht komen, omdat die via een satelliet ergens ver weg boven de aarde verzonden worden. Meestal zijn het correspondenten, die aan de andere kant aan het woord zijn en journaalpresentatoren en correspondent wachten dus steeds even op elkaar. Wat Sacha afgelopen vrijdag niet deed was dat wachten, waardoor dat 'in de rede vallen' veel erger leek dan het in feite was.

Dat weten we dan ook weer, denk je dan. Maar wat blijkt dan? Er blijken ineens talloze mensen te zijn geweest die niet alleen verontwaardigd waren over het 'onbeschofte' optreden van Sacha, maar daaraan ook meteen via Twitter uiting moesten geven. Het was zelfs even een 'world wide trending topic'. Ik was ook wel enigszins verbaasd dat Sacha uit haar rol van neutrale, objectieve presentator viel, maar waarom had ik nou geen enkele behoefte om mijn gevoelens daarover langs digitale weg met anderen te delen? Waarom denken zo veel mensen dat hun mening over zoiets onbelangrijks de moeite van het delen daarvan met anderen waard is?
x