Bosporna

Het is weer paddenstoelentijd! Dan mag ik weer met mijn camera de bossen in om nog weer meer foto’s te maken van die onwijs mooie en mysterieuze natuurverschijnselen. Er moeten in Nederland meer dan 4000 verschillende soorten staan, dus ik heb er nog wel een paar te gaan. Een van mijn favoriete plekken is de Heemtuin in Capelle aan den IJssel. Daar staan paddenstoelen waarvoor ze zelfs uit het buitenland komen. Een week of twee geleden werd er een ontdekt die er nog niet eerder groeide. Daar kwam dan ook meteen iemand van Naturalis uit Leiden op af. Een bijzonder plekje dus. Ik ga daar het liefst op een doordeweekse dag naar toe. Meestal ben je dan alleen. Zo niet vorige week. Ik liep er weer te genieten en ik had een paar mooie plaatjes geschoten. Met de rust was het echter gauw gedaan. Onder begeleiding van een gids arriveerde een groep van 12 dames, ik schatte ze zo rond de zestig, en die begonnen aan een rondgang met tekst en uitleg. Het lukte me een half uurtje om ze voor te blijven maar er was geen ontkomen aan. Mijn oog viel op een grote stinkzwam die net uit zijn ei was gekomen. Dat is op zijn zachtst gezegd een opvallend geval, niet in het minst door de geur die hij verspreidt. Rottend vlees komt dicht in de buurt. Fotogeniek is hij zeker. Ik zat op mijn knieën tussen de takken, mijn camera tegen de grond, maakte een paar foto’s en daar verscheen de vrouwenclub. Het viel te verwachten: hilariteit. “Rosalinde, moet je hier eens komen kijken. Een van je vriendjes.” “Ik neem aan dat u het niet over mij hebt” reageerde ik en vervolgens bevond ik mij in het middelpunt van een groep vrouwen die duidelijk onder de indruk waren van “vadertje natuur”. “Ik zou die kabouter wel eens willen zien die daaronder ligt” merkte één van de dames op en toen lukte het mij niet meer om serieus met mijn hobby bezig te blijven. “Jaja, scherpe foto’szitten er nu niet meer in” kwam het van links achter, waarop ik reageerde met de opmerking dat niemand zich zorgen hoefde te maken over mijn vaste hand. De natuurgids vond het welletjes en verloste mij van de afleiding. Ik maakte die ochtend nog een paar mooie foto’s. Het was een ochtend die me bij zal blijven als de ochtend van “bosporna met dames van zware zeden”. Bijgaande foto maakt de bron van inspiratie denk ik wel duidelijk.