Dierenliefhebbers

De meeste mensen die een hond of kat in huis hebben zijn in het algemeen gesteld op het dier. Zelf heb ik twee katten gehad, één zestien, één achttien jaar. Ik was niet kapot van hun overlijden, maar vond het toch wel naar. Je hecht je aan die beestjes. Meest opmerkelijke feit vond ik dat het vrouwtje van de twee op een gegeven moment heel mager werd, hoewel ze net zoveel at als haar broertje. Ze bleek dezelfde kwaal als ik te hebben: een te snel werkende schildklier. Na een operatie ging ze nog een aantal jaren probleemloos mee.

Er zijn ook mensen die niet alléén voor de gezelligheid een hond of kat hebben.  Die schaffen een dier van een bepaald ras aan, omdat ze dat mooi vinden, of omdat het eigenschappen heeft die hen om een of andere reden bevallen. Daar is niets mis mee en het hoeft de goede relatie met het dier niet in de weg te staan.

Dan zijn er ook nog mensen die een hond of kat (of wat voor huisdier dan ook) hebben ter meerdere eer en glorie van zichzelf: "Kijk mij eens een bijzonder - vul de naam van het dier in - hebben!" Die hoeven helemaal niet van dat dier te houden of er zelfs maar enigszins op gesteld te zijn. Dat bleek weer eens uit een bericht in de Volkskrant. Het afgelopen weekend was in Leeuwarden de grootste hondenshow die ooit in Nederland is gehouden. Het weekend kende enkele behoorlijk warme uren, dus: De politie heeft afgelopen weekeinde zo'n dertig honden bevrijd uit snikhete auto's die geparkeerd stonden bij de Eurodogshow in het WTC Expo in Leeuwarden. Enkele van die honden overleefden het niet.

Eén enkele pinguïn die uit de koers geraakt is wordt wereldnieuws en vinden 'we' met ons allen reuze schattig. Wat doen we met 'hondenliefhebbers' die uit de koers geraakt zijn?
x