De cartoon geeft een situatie weer die ik vrij vaak meemaak. Tamelijk recent werd ik, toen ik het portiek uitstapte, nog net niet aangereden door een fietser. In het blok waarin ik woon wonen nauwelijks opgroeiende kinderen. Op de rijweg mag maximaal 30 km/u gereden worden, maar er komt vrij weinig autoverkeer langs, omdat er überhaupt geen doorgaand verkeer langs komt.
Het is ook nog eens éénrichtingsverkeer. Het is dus bepaald niet gevaarlijk om over de rijweg te fietsen.De X op de afbeelding hiernaast geeft de toegang aan tot de binnentuin waaraan de boxen liggen, waar veel mensen hun fiets stallen. Dat ze dat stukje tussen die ingang en de rijweg ook fietsend afleggen, daar kan ik me nog iets bij voorstellen: het stukje stoeprand daar vlakbij is afgeplat. (Zie de foto hieronder.)
Ik vraag me echter steeds weer opnieuw af waarom volwassen mensen die ongeveer 100 m tot de eerstvolgende hoek op de stoep blijven rijden. Die komen mij nog wel eens achterop als ik boodschappen ga doen en ik heb nou eenmaal een nogal slingerende stijl van lopen. En ze komen mij in de donkere jaargetijden ook wel eens, inderdaad zonder licht, tegemoet. Ja, ik weet het: ik moet niet hier klagen. Ik moet ze, iedere keer opnieuw staande houden en dan zo vriendelijk mogelijk vragen of ze alsjeblieft, als het niet te veel gevraagd is en ik ze niet al te zeer ontrief, niet op de stoep willen fietsen. Dat zal ik de eerstvolgende keer doen. x
Goed zo meneer van Wijk: korte metten mee maken, met die fietsers.
BeantwoordenVerwijderenIk ben er zelf eentje, maar ben de enige die zich aan regeltjes houd. Ik steek mijn hand uit, fiets alleen waar het mag. Het enige dat ik wel eens wil doen is via rechts inhalen en héél soms fiets ik door rood.
Maar bejaarden van de stoep afrijden? Dat nooit! ;)
Evert, ik help op dit moment iemand die een op de stoep fietsende man aansprak. Hij werd vervolgens zwaar mishandeld. Hij heeft het overleefd omdat een bestuurder van een tram van de bok kwam en hem ontzette. De dader is gepakt en wordt vervolgd. Nu is het slachtoffer bang voor repercussies omdat de dader via het proces verbaal (zijn advocaat beschikt daar straks over) achter zijn adresgegevens gaat komen. Wil ik hiermee aangeven dat je beter niets kunt zeggen als het je weer overkomt? Geenszins! Maar jammer genoeg leven we in een maatschappij waar elkaar (respectvol) aanspreken op gedrag nog maar zelden wordt geaccepteerd. Ik spreek helaas uit ervaring. Persoonlijk en als hulpverlener.
BeantwoordenVerwijderen