Mijn pc staat op minder dan een halve meter van het raam. Ik breng veel tijd door in de buurt van die pc. Naar buiten kijkend, kijk ik uit op een plantsoen. Op diverse plaatsen staat een bord met de tekst "Losloopstrook". Om er geen misverstand over te laten bestaan laat het bord ook een afbeelding zien van een niet-aangelijnd lopende hond. Ik zie dus elke dag heel wat honden in allerlei soorten en maten en hun baasjes (m/v).
Gedurende 18 jaar heb ik katten gehad. Die vind ik nu eenmaal (veel) leuker dan honden. Dat is een kwestie van smaak. Maar ik kan me dus goed voorstellen dat je met een huisdier een zekere band hebt. Je kunt zelfs onderzoeken hoe mensen de relatie met hun hond waarderen. Dat heeft National Geographic Channel dus maar eens laten doen, las ik in Trouw.
De relatie met de viervoeter krijgt gemiddeld een 8,5 las ik. De hond wordt gewaardeerd, mag je wel zeggen. Die zin vervolgde echter met tegenover een 7,8 voor de relatie met de partner. Nu is 7,8 ook bepaald geen slechte score, maar als mensen moeten kiezen met wie ze even een eindje gaan wandelen, gaat de voorkeur toch uit naar de hond. Bijna de helft beschouwt het huisdier als een volwaardige gesprekspartner. Vrouwen vinden dit overigens vaker dan mannen. Ruim een op de vijf ondervraagden geeft aan dat de hond van alles begrijpt.
Ik neem direct aan dat honden de emoties van hun baas aanvoelen en daar op hun manier op reageren. Het zijn net kleine kinderen die nog niet kunnen praten. Ik kan me echter moeilijk voorstellen dat bijna de helft van de ouders een nog niet pratend kind als "volwaardig gesprekspartner" zullen betitelen. Je kunt je hond natuurlijk in tranen vertellen dat je op je werk opnieuw gepasseerd ben voor de functie die je zo graag zou willen hebben, maar of de hond alle ins en outs begrijpt betwijfel ik toch. Ik begrijp dat het oplucht: je hebt het even van je afgepraat. Als je na het uitlaten thuis een menselijke partner aantreft, zou je hetzelfde verhaal nog een keer kunnen vertellen. Je had het verhaal ook kunnen vertellen vóór je hond ging uitlaten. Het is heel goed mogelijk dat partner niet met trouwhartige ogen naar je opkijkt, maar zegt: "Ja, dat verhaal ken ik zo langzamerhand wel." Wanneer je de hond weer uitlaat kun je nadenken over de vraag wat belangrijker is: een begrijpende hond of een begrijpende partner. De hond kun je altijd houden.
x
Manuel Antonio
1 dag geleden
Door mijn vrijwilligerswerk ben ik met iemand in contact gekomen die een grote Duitse Herder heeft. Het is zo mooi om te zien hoe die twee samen werken. In de beveiliging (het is een diensthond en een goeie, want onlangs zijn ze Nederlands kampioen geworden), tijdens behendigheidswedstrijden (ze gaan op voor de aanstaande wereldkampioenschappen) en thuis (want daar zie ik ze samen). Daar merk ik de haast ongelofelijke band tussen die twee.
BeantwoordenVerwijderenDe gesprekken die ik met haar heb gaan over van alles en nog wat en die zijn soms best emotioneel. Ik heb meermalen gezien dat op die momenten de hond opstaat, naar haar toe komt en zijn kop op een been legt of zelfs half op schoot komt. Die twee hebben een sterke band. Maar het gemis ging over een leuke knul. Ging, want die is er nu ook. Ik heb mijn werk gedaan en thuis is mijn mijn vrouw, mijn maatje, mijn levenspartner, mijn geluk.
Ik zou iedereen een goudvis kunnen aanraden. Zelfde reactie als die begrijpende hond, alleen je hoeft er niet mee te wandelen.
BeantwoordenVerwijderen