Vervolg

(van gisteren)

Daar zitten we dan. Dankzij alle voorgaande informaties is alles wat er te weten valt over 's lands huidige en toekomstige situatie binnen de mondiale verhoudingen wel bekend. We hebben tien knappe koppen (m/v) bij elkaar die besluiten willen en durven nemen. Die geven we een week om een programma op hoofdlijnen vast te stellen. Daarbij plegen zij geen enkel overleg met hun politieke leiders of hun politieke achterban. Zij bedenken, als toekomstig kabinet, wat naar hun oordeel noodzakelijk is, niet wat politiek al of niet haalbaar is. "Dat", zeg ik tegen de fractieleiders, als de kandidaat-ministers zijn vertrokken om te gaan overleggen, "blijkt wel als de plannen, voorstellen en besluiten van het kabinet in alle openbaarheid door het parlement besproken worden. Daar zien jullie maar of jullie voor jullie alternatieven en amendementen een meerderheid bij elkaar kunnen sprokkelen. We gaan er weer een ouderwets duaal bestel van maken. We gaan niet om de haverklap met moties van wantrouwen wapperen en het kabinet hoeft niet meteen de vertrouwenskwestie te stellen als een voorstel dreigt te worden afgewezen. Dat heeft niets met vertrouwen te maken, maar met andere ideeën. Is er wel eens een Amerikaans president afgetreden omdat een door hem gewenste wet niet werd aangenomen?"

Met de fractieleiders maak ik nog wat afspraken. Zo zal er niet meer over elk wissewasje een Kamervraag gesteld worden, omdat een backbencher weer eens zo nodig in de krant of in 'Hart van Nederland' wil komen. Het 'bewindsliedenoverleg' wordt per direct afgeschaft: de ministers hoeven niet meer elke week aan 'hun' fracties te vragen wat ze moeten zeggen in de ministerraad. Fracties mogen in het openbaar van mening verschillen met een minister van de eigen partij. Die minister spreekt immers namens het kabinet, niet namens zijn/haar partij. "Begrijpt het volk dat wel?", vraagt een fractieleider. Moet ik nou boos worden op of medelijden hebben met die fractieleider? "Het merendeel van het volk", zeg ik, "weet niet uit het hoofd wie minister van wat is. Laat staan dat ze weten van welke partij die minister is. Het volk wil weten hoeveel belasting ze moeten betalen, hoe lang ze moeten wachten op een knieoperatie, hoe lang de files zijn, wat de woonlasten zijn en bij wie ze moeten zijn als er weer eens niet gebeurt wat ze graag willen. En zo kan ik nog even doorgaan. Jij mag over een tijdje uitleggen waarom jouw partij niet voor 16 miljard maar voor 14,73 miljard aan bezuinigingen heeft gekozen. Succes!"

Drie dagen later krijg ik een sms'je van Nelie Kroes: "Wij zijn eruit." Ik ga naar paleis Noordeinde en geef Onze Majesteit in overweging Nelie tot formateur te benoemen. Een paar uur later kan de verzamelde pers een foto maken van het gezelschap op de trappen van Huis ten Bosch.

Ik vrees dat Ruud Lubbers het heel anders gaat aanpakken.
X