Gekkigheid

Ik ben lid van het EenVandaag Opiniepanel. Van tijd tot tijd krijg ik dus via e-mail een linkje naar een vragenlijst. Gisteren gingen de vragen - hoe kan het anders? - over het voetballen. Zo kon ik aangeven wie er naar mijn mening uiteindelijk op de plaatsen 1 t/m zouden staan. Daar klikte ik 'weetniet/geen mening' aan. Verder waren er, binnen het gegeven kader, redelijk normale vragen. Maar aan het eind werd ik verrast: Stel: Nederland wordt Wereldkampioen. Is dat voor u reden om dan iets bijzonders te doen? Laat u een tattoo zetten, verft u uw haar oranje of vernoemt u uw kind naar de topscorer? Gaat u een grote aankoop doen?

Ze zijn niet achterlijk bij de redactie van EenVandaag. Ze weten daar dat er mensen zijn die van gekkigheid niet weten wat ze moeten doen, maar het kan nog altijd gekker. Ik heb de indruk dat bijvoorbeeld een tattoo al bijna een normale reactie is voor een beetje enthousiaste fan. Maar stel nou dat je vrouw binnenkort gaat bevallen van een zoon en jullie hebben je voorgenomen die zoon de naam te geven van de Nederlander die het winnende doelpunt scoort. Jullie heten Van der Duyn van Maasdam en dat doelpunt wordt gemaakt door (invaller) Khalid Boulahrouz, of Eljero Elia, of Ibrahim Afellay. Ik heb niets tegen allochtone namen, maar vindt je zoon die naam over twintig jaar nog passend?

Een grote aankoop zit er voor de meeste mensen niet in, vrees ik. Er was al een grootbeeld-tv gekocht, met HD en zo en geluid van alle kanten. Na zes wedstrijden is het vakantiegeld al grotendeels besteed aan bier of andere drank en chips en weet ik veel wat voor snacks.

Maar de laatste vraag was de mooiste: De redactie van EenVandaag is op zoek naar een (afdeling van een) bedrijf dat met het personeel naar Zuid Afrika afreist als het Nederlands elftal de finale speelt. Werkt u zelf bij zo’n bedrijf of kent u een dergelijk bedrijf? Hieronder kunt u uw reactie kwijt. Een bedrijfsuitje heeft vaak als doel: teambuilding. Met z'n allen iets leuks doen versterkt de onderlinge band, of zoiets. Daar zit je dan met 100 collega's op de tribune en Nederland verliest! (Ja, dat is een mogelijkheid.) Werkt intens verdriet ook samenbindend? Ga je er met z'n allen, gesterkt door het gezamenlijk gedragen lijden, thuis weer flink ("Volle bak!") tegen aan? Ik zou er als CEO nog eens goed over nadenken.
x