Fan

Net als veel anderen kijk ik met plezier naar een goede voetbalwedstrijd. Net als veel anderen zal ik, vrees ik, tijdens het komende WK-voetballen weinig goed voetbal zien. In de eerste plaats omdat ik er niet voor thuis blijf, in de tweede plaats omdat ik er niet voor naar de kroeg ga en in de derde plaats omdat er weinig goed voetbal geboden zal worden.

Anders dan ik zijn veel mensen fan, niet zo zeer van het voetbal, als wel van het Nederlands elftal. Dat mag beroerd, fantasieloos spelen, maar als ze winnen is alles vergeven en vergeten. Wie fan is wil dat ook laten weten. Die trekt een oranje shirt aan en/of zet een oranje petje op. Die versiert zijn huis of, samen met de buren, de hele straat. Wie het nog wat beter wil doen schaft iets aan wat lawaai maakt: een trommel, een ratel of zo'n afschuwelijk Zuid-Afrikaanse toeter, een vuvuzela. In de Volkskrant lees ik dat we, crisis of niet, met ons allen 60 miljoen euro uitgeven alleen al aan al die fanartikelen. We laten ons ook nog eens verleiden door 'oranje'-aanbiedingen van de supermarkten. Er worden extra alcohol en chips ingeslagen. Mochten we werkelijk wereldkampioen worden dan geven we, volgens de ING, nog eens 700 miljoen euro uit.

Het lijkt me niet waarschijnlijk dat de werkgevers enthousiast zijn over dat gevoetbal: Een op de negen werkende Nederlanders is van plan de wedstrijden van Oranje tijdens het werk te volgen. Zo gaan naar verwachting 1,5 miljoen werkuren verloren. In 2004 bedroeg het gemiddeld uurloon 28 euro. Dat zal nu wel zo'n 30 euro zijn. De werkgevers schieten er dus 45 miljoen euro bij in. Daar moet je nog wel wat bijtellen, want de werkplek is de geëigende plaats voor voor- en nabeschouwingen. Het 'ziekte'-verzuim zal op dagen dat 'onze jongens' spelen ook wel iets hoger zijn dan normaal. En de dag erna zal menigeen met een forse kater op het werk arriveren, want zowel winst en als verlies moet worden toegedronken.
x