Belofte

Zoals je hier kunt lezen ben ik volstrekt tegen het voortzetten van de Nederlandse bijdrage aan de oorlog in Afghanistan. (We hadden er niet eens aan moeten beginnen.) Je zou dus ku nnen zeggen dat ik het helemaal eens ben met het standpunt van de PvdA in deze kwestie. Toch hoor je mij niet zeggen dat ik weer een klein beetje achter de PvdA en haar wakkere leider ben gaan staan omdat die vinden dat je een belofte aan de kiezers moet nakomen. Dat is natuurlijk zo, want belofte maakt schuld. Maar sinds wanneer is dat voor een politicus een reden geweest om zijn standpunt te bepalen? Een paar dagen geleden kon je op mijn website het volgende citaat van Robert Byrne lezen: "Beloftevolle jonge mensen moeten in de politiek gaan, zodat ze de rest van hun leven kunnen blijven beloven."

In de politieke peilingen staat de PvdA op een fors verlies. Dat wordt vooral veroorzaakt door het feit dat zij haar meest fundamentele belofte - opkomen voor de zwaksten in onze samenleving - al lang niet meer nakomt. Nu is het voor een politieke partij nog geen ramp als ze in de peilingen op verlies staat. Het gaat om winst of verlies bij verkiezingen. Nu worden er over krap twee weken gemeenteraadsverkiezingen gehouden. De gemeenteraden gaan niet over Uruzgan. Maar Wouter weet, net zo goed als Jan Peter en André, dat veel kiezers hun stem niet laten afhangen van wat lokale partijbonsjes (beloven te) doen, maar van wat de partijen en hun leiders er in het algemeen en vooral landelijk van bakken. Dus gaat Wouter ineens ontzettend principieel doen, want zo hoopt hij te voorkomen dat nog meer kiezers van de PvdA weglopen en dat er misschien zelfs een paar terugkeren. Hij is zelfs bereid daarmee de val van Balkenende IV te riskeren.

Ik zal de laatste zijn die een traan laat om de val van Balkenende IV. Ik zeg en schrijf al een jaar of twee dat dit kabinet de eindstreep niet haalt. Ik vind ook helemaal niet dat je in deze economisch barre tijden niet zonder een slagvaardige regering kunt zitten. Femke Halsema zei afgelopen woensdag in NOVA terecht dat deze regering al maanden meer ruzie maakt dan beleid, althans woorden van die strekking.

In de Volkskrant las ik dat je nog een tijdje kunt doorneuzelen over allerlei procedurele vraagjes: (E)r ligt geen voorstel waarover kan worden gestemd. De eerst verantwoordelijke minister Verhagen past ervoor zo’n voorstel op tafel te leggen. Hij weet zich gesteund door Van Middelkoop. De Commandant der Strijdkrachten is nog niet toe aan een militair advies (een onmisbaar onderdeel van de besluitvorming), en de Militaire Inlichtingen- en Veiligheidsdienst heeft de gangbare 'dreigingsanalyse' niet gemaakt. Alsof de PvdA het op een stemming in het kabinet laat aankomen (die verliest ze) en zich vervolgens netjes bij een meerderheidsbesluit neerlegt. Die dreigingsanalyse kan ik ook wel maken: als er Nederlanders in Uruzgan blijven, kunnen er Nederlandse doden vallen. Of hebben ze bij MIVD, CDA en ChristenUnie iets als een 'aanvaardbaar percentage' doden? (Waar gehakt wordt vallen spaanders.) Waarom zijn ze er niet gewoon tevreden mee dat in ieder geval de F16's gewoon boven Afghanistan mogen blijven vliegen? Daar kun je aardig wat Taliban mee uitschakelen en de 'collateral damage' nemen we op de koop toe. En betreuren we natuurlijk.

Wouter heeft succes gehad! In de Volkskrant van heden staat dat dankzij zijn beginselvaste optreden de PvdA in de opiniepeilingen is gestegen met maar liefst EEN zetel in de Tweede Kamer.
x