Beroemd

Toen ik daarover herhaaldelijk zeurde, kreeg ik te horen dat ik niet snap hoe in X  zaken worden gedaan omdat ik er niet ben geboren. Alles wordt geregeld met vriendjes en bekenden. Dat las ik in de Volkskrant. Wie is hier aan het woord en over welk ontwikkelingsland gaat het? Fout! Aan het woord is hoogleraar (aan de universiteit van Maastricht) en voormalig voorzitter van woningstichting Servatius Tjeu Blommaert. "X" is Maastricht. Servatius gaat voor 60 miljoen euro het schip in. Die zijn ze gewoon kwijt.

Servatius had op zich genomen een campus te bouwen voor de universiteit van Maastricht. Dat moest een prestigieus project worden en dan huur je niet zomaar de eerste de beste architect in, dan wil je een heel goeie architect. Het oog viel op de beroemde Spaanse architect Santiago Calatrava. Toen ik die naam las, dacht ik: die naam heb ik toch eerder gehoord? Dat klopte. De gemeente Haarlemmermeer vond het een paar jaar geleden al nodig zich door middel van een aantal bruggen 'op de kaart te zetten'. Die hadden dus ook Santiago ingehuurd. Ik zeg niets over de esthetische/architectonische waarde van die bruggen, maar vraag me - net als veel anderen - af waarom je een brug met een lengte van 143 meter legt over een vaart, eigenlijk niet meer dan een wat brede sloot, die 9 meter breed is. Die bruggen zouden aanvankelijk 16,8 miljoen euro kosten. Dat werd uiteindelijk 28,8 mlijoen. Daar kwam later nog eens (minimaal) 5 miljoen euro bij, omdat al na een jaar of vier de zaak begon te roesten.

De kosten van die campus waren eerst geraamd op 45 tot 50 miljoen. Dat werd 165 miljoen. Afgelopen mei werd de bouw al stil gelegd omdat de kosten inmiddels waren opgelopen tot 200 miljoen. Dat werd nog eens 225 miljoen. De universiteit zou de belangrijkste klant van Servatius worden als alles er stond, maar daarover was niets op papier gezet. Blommaert: De universiteit wordt straks de belangrijkste klant, maar daarmee is geen contract gesloten. Er staat niets op papier. Het komt er gewoon op neer dat er geen exploitatieplan is. (Zie boven.) Blommaert zei ook: 'Dit heeft niets meer te maken met verantwoord omgaan met gemeenschapsgeld. Het is avonturieren.' Hij werd in april aangetrokken als voorzitter van de raad van toezicht (van Servatius) en stapte zeven weken later alweer op omdat hij geen perspectief meer zag.

Je hoort mij niet zeggen dat al die kostenoverschrijdingen aan Santiago liggen. Vanuit zijn vakgebied ontwerpt hij iets dat niet alleen nuttig en technisch verantwoord, maar ook mooi is. Het is de taak van de opdrachtgevers er op toe te zien dat de kosten van de uitvoering van dat ontwerp binnen het budget blijven: "Sorry, Santiago, we vinden het echt hartstikke mooi wat je bedacht en getekend hebt, maar meer dan 50 miljoen euro hebben we niet te besteden." Maar er zijn altijd weer megalomane bestuurders die over de ruggen van de architect en de belastingbetalers vooral zichzelf in het zonnetje willen zetten: "Dat heb ik toch maar voor elkaar gekregen."

De oorspronkelijke bedoeling was Maastricht aantrekkelijker te maken voor studenten. Dan moet je ervoor zorgen dat ze er kunnen wonen. Daar kan ik inkomen. Dat je dan 402 studio's en 22 apartementen wilt realiseren vind ik ook nog voorstelbaar. Maar waarom moesten er ook nog eens 96 guesthouses, een sportcentrum met vier gymzalen, vier squashbanen, fitnessruimtes, een sportbar en een klimmuur bijkomen? Guesthouses? Voor het geval paps en mams helemaal uit Holwerd naar Maastricht komen om eens te zien of zoonlief zijn studio wel goed schoonhoudt? Vier squashbanen? Moeten de jongelui niet af en toe wat studeren? Sportbar? Worden daar alleen mineraalwater, sportdrankjes en vers geperste sapjes verkocht? Daar trek je geen studenten mee.

Bij Servatius zijn ze er intussen achter gekomen wat ook al weer de bestaansreden van die club was: Het belang van onze huurders en de herstructureringswijken staan bij ons voorop. Misschien kunnen ze op de fundamenten voor de campus, die er al liggen, sociale woningbouw realiseren.
x