Nederzettingen

Wie enigszins kritisch spreekt over de politiek van Israël moet zijn woorden zorgvuldig kiezen. In sommige kringen immers wordt anti-Israël al gauw gelijkgesteld met anti-Joods. Het laatste ben ik niet, het eerste in een aantal gevallen wel. In 1967 stond ik, net als vrijwel de gehele Nederlandse bevolking, achter Israël, overtuigd als ik was van de bedreiging door Egypte, Syrië en Jordanië, die op het punt stonden Israël binnen te vallen. De Zesdaagse Oorlog (5 t/m 10 juni 1967) maakte aan die bedreiging een einde. Israël bezette delen van Egypte (de Gazastrook), Syrië (de Hoogte van Golan) en Jordanië (de Westelijke Jordaanoever).

De werkelijke bedreiging van Israël in 1967 van met name Egyptische kant is later genuanceerd door niemand minder dan de voormalige premiers Menachem Begin en Yitzchak Rabin, vogels van zeer verschillende politieke pluimage. In de loop der jaren - na de erkenning van de staat Israël door Egypte en Jordanië - is het conflict tussen Israël en de buurlanden togespitst op een conflict tussen Israël en de Palestijnen. Nog weer later werd het toegespitst op een conflict tussen Israël en radicale Palestijnen: Hezbollah en Hamas.

Tussen Israël en de gematigde Palestijnen zijn heel wat akkoorden gesloten, maar nooit volledig uitgevoerd. Een van de allergrootste struikelblokken is het zich metterwoon vestigen van Israëlische staatsburgers op bezet buitenlands grondgebied. Die vestiging is jarenlang door de Westerse bondgenoten, met name de Verenigde Staten, met de mond veroordeeld, maar in de praktijk oogluikend toegestaan. De onverdacht nationalistische politicus Ariel Sharon besloot tot terugtrekking van alle Israëliërs uit de Gazastrook. Die terugtrekking werd gerealiseerd. Inmiddels wordt de Israëlische regering geleid door de nationalistische Benjamin Netanyahu. In de Volkskrant wordt geschreven dat minister van Buitenlandse Zaken Avigdor Lieberman de stopzetting van de nederzettingenpolitiek "onacceptabel" vindt. In de discussie over de nederzettingenpolitiek claimt Israël ruimte om de 'natuurlijke aanwas' van de circa 500 duizend kolonisten huisvesting te bieden. Onze eigen minister Verhagen pleitte gisteren voor een onmiddellijke stopzetting van de uitbreiding, 'zonder mitsen of maren'. Hij zei het dan ook te betreuren dat de Israëlische regering deze week akkoord is gegaan met de bouw van driehonderd woningen in de nederzetting Talmon, ten noordwesten van Jeruzalem. Duidelijke taal, zou je zeggen. Die taal kennen ze in Israël. Die gaat het ene oor in en het andere weer uit. Daarna gaan ze verder met landjepik.
x