Titel

(Voor de werkelijke titel van dit blog moet je even op zoek gaan naar de titel van een boek van Remco Campert. Niet bij mijn boeken kijken, want ik heb het niet.)

Gisteren, mijn verjaardag dus, las ik om 6:30 uur de eerste digitale felicitatie, van Zuster Klivia. Om 7.15 uur ging mijn telefoon: mijn kleine zusje slaagde erin mij nog persoonlijk, zij het van een afstand, te feliciteren. Rond 8.00 uur stapte ik uit lijn 13 op de laatste halte vóór Amsterdam Centraal. In een horecagelegenheid op de hoek van de Martelaarsgracht en de Nieuwendijk nam ik in alle rust een stevig Engels ontbijt tot me, zodat ik het zou kunnen uithouden tot in ieder geval Zwolle. Ik had namelijk in de tussentijd bedacht dat het station Arnhem één grote bouwput is, dus geen gezellige ambiance. Vóór ik in de intercity naar Utrecht van 9.07 uur stapte, rookte ik bij de 'pafpaal' op spoor 5 nog een sigaret en hoorde dat de NS niet van plan was mijn reis zonder strubbelingen te laten verlopen. Vanwege een seinstoring zou de intercity via een omweg (Hilversum) naar Utrecht gaan. Dat betekende dat ik aldaar de aansluiting naar Tiel miste, dus kon ik meteen aan de koffie en weer een sigaret roken.

Tot mijn verbazing heeft Tiel, toch geen wereldstad, een station Tiel Centraal. Het heeft ook nog een halte Passewaaij. Daar had ik drie kwartier de tijd om over te stappen. Het station daar is ongebouwd tot horecagelegenheid, met zaalverhuur. Ik besloot dus daar nog maar een (boeren)boterham met biologische kaas te eten. Bij de cappuccino werd ongevraagd in een apart glaasje een portie slagroom met iets van een drankje geserveerd. Dat had niets met mijn verjaardag te maken, want andere klanten kregen dat ook. Van Tiel naar Arnhem rijd je in zo'n alleraardigst stoptreintje van Syntus via een leuke Betuwelijn langs dorpjes als Kesteren, Opheusden en Dodewaard. In laatsgenoemde plaats heb ik mij ooit door de ME op een forse dosis traangas laten trakteren.

Van Arnhem naar Zwolle en van Zwolle naar Leeuwarden reis je in zich intercity noemende treinen, maar ze stoppen bij zowat iedere dikke boom die ze passeren, al vond ik dat geen bezwaar, want echt haast had ik natuurlijk niet. Tussen Arnhem en Deventer reed deze intercity bovendien achter een vertraagde stoptrein aan. Zowel in Arnhem als in Zwolle had ik net even tijd voor een sigaret.

In Leeuwarden had ik 10 minuten de tijd om het boemeltje van Arriva naar Groningen te halen. Het feit dat ik jarig was meende ik als excuus te mogen gebruiken om reeds vóór 16.30 uur aan de drank te gaan. Ik ging dus naar de 'Kiosk' om daar een (klein) blikje bier aan te schaffen. Een klant voor mij schafte een blikje Red Bull aan ( kennelijk wilde hij zijn reis vliegend vervolgen) en wilde dit via zijn pinpas betalen. Na een een keer of tien zijn pasje door de gleuf halen en het na gepiep bestuderen van het apparaat door de verkoper, verliet de klant zijn plek lopend, want zonder Red Bull. Ik kon mijn transactie nog net op tijd voltooien. Ik houd van berglandschappen, maar dat vlakke land tussen Leeuwarden en Groningen kan ik ook zeer waarderen.

In Groningen begaf ik mij spoorslags naar Schuitendiep 62. Ken ik daar iemand? Is daar iets artistieks te beleven? Geen van beide: ik wilde mij weer eens, zij het niet geheel onbaatzuchtig, met een wetsovertreder solidariseren. Op dat adres bevindt zich namelijk café 'De Kachel'. Wie het nieuws een beetje intensief volgt, weet dat recentelijk de uitbater van dit café voor de rechter stond, omdat hij weigert de asbakken te verwijderen en roken toestaat. Hij werd veroordeeld en ging in hoger beroep. Daar kon ik dus, voor het eerst sinds 1 juni vorig jaar, weer kroegbezoek en roken combineren. Dacht ik. 'De Kachel' was gesloten. Een meter of vijftig verderop is 't Zwarte Schaap. Dat heeft een verwarmd terras, waar ook nog eens de zon recht op scheen. Daar kon ik dus rustig verder lezen. Het diner heb ik simpel gehouden: bij d'Oude Brandweerkazerne heb ik een struisvogelsaté genomen. Niks mis mee.

De intercity van Groningen kwam om onduidelijke en niet verklaarde redenen met vertraging in Amersfoort aan. Meestal wachten intercity's op elkaar, maar gisteren dus niet en mocht ik dus met de stoptrein verder. Daarin werd een excuus omgeroepen voor het niet wachten van de intercity. Dat gebeurde vlak vóór Amsterdam Centraal waar we met drie minuten vertraging aankwamen.

Was het een leuke verjaardag? Het was in ieder geval een aangename, goed bestede dag.

NB
Van 26 t/m 29 maart verschijnt er, wegens bbhh, GEEN 'BEGGARTALK'.