Terug

Als je iets schrijft dat anderen moeten lezen (of waarvan jij graag wilt dat ze het lezen), moet je altijd positief beginnen. Dat is mij ik weet niet hoe vaak verteld. Ik vind dat onzin. Mag ik even zelf uitmaken hoe ik mijn verhaal vertel?

Gistermiddag, direct na de eerste overstap in de metro op weg naar Barajos, de luchthaven van Madrid, bleek mijn portemonnee gestolen te zijn. In het metrostation heb ik meteen telefonisch mijn pinpas laten blokkeren. Er zat niet veel meer dan 50 euro in mijn portemonnee. De creditcard die er ook in zat zal de dieven hevig teleurstellen, want die is al meer dan een jaar verlopen. Verder zat er ook mijn identiteitskaart in. Bij het inchecken wilde de alleraardigste dame van KLM wel een officieel bewijs dat ik bij de politie aangifte had gedaan van de diefstal van die identiteitskaart. Dat kostte alles bij elkaar een uur, dus de Jannen (de drie vrienden met wie ik een paar dagen in Madrid doorbracht heten alle drie Jan) en ik hadden nog net tijd voor een kop koffie. Omdat Spanje ook een 'Schengenland' is, hoefde ik op Schiphol niet langs de douane.

Waar ik niet op gerekend had, is dat Madrid op nogal heuvelachtig terrein is gebouwd. Dat is allemaal heel mooi, maar ik ben intussen wel zeventig en dan loop je toch niet meer zo vlot tegen heuvels op die, in termen van de Tour de France, tot de buitencategorie gerekend mogen worden.

Einde negatieve berichten.

De Jannen en ik waren zeer te spreken over ons verblijf in Madrid, hoe kort het ook was: 26 maart 13.30 uur tot 29 maart 12.30 uur. Dat had zeker niet in de laatste plaats te maken met het weer. Tot zaterdag rond 16.00 uur konden wij redelijk luchtig gekleed op terrasjes genieten van de aangeboden consumpties en het is onze gewoonte bij zulke citytrips redelijk veel consumpties te gebruiken. Maar wij zijn geen cultuurbarbaren. Wij hebben ook het Prado uitgebreid bezocht en dus hebben wij voor het eerst de 'Tuin der lusten' van Jeroen Bosch in het echt gezien, naast uiteraard werken van Goya, Velasquez, Rubens, Cranach, Memlinc, Van Ostade en noem verder maar op. De Basiliek van Sint Fransiscus is ook een bezoek meer dan waard. De eerste bieren genoten wij overigens in de zonneschijn op het Plaza Mayor, dat tot de top van de pleinen in de wereld gerekend mag worden.

Los van alle cultuur is Madrid een stad naar mijn hart: de stad leeft! Tegen middernacht is het druk, er zijn mensen op straat. We hoeven geen driesterrensrestaurants. Zaterdagavond aten we in wat je een buurtrestaurant zou mogen noemen, waar Madrileense families komen eten. We kozen diverse dingen uit de de kaart met 'raciones'. Dat is hetzelfde als tapas, alleen de porties zijn wat groter. Gamba's, jamon serrano, gebakken aardappeltjes in een pittige tomatensaus, croquetas (een soort aardappel/kaaskroket), kaas en nog wat ander dingen. En wijn natuurlijk. Smullen!

De traditie van deze reisjes is dat ik altijd ruim vóór de Jannen wakker ben en vervolgens ergens rokend en lezend de tijd doorbreng tot ik (om negen uur precies) de Jannen het bed uit, de badkamer in en naar het ontbijt jaag. In ons hotel mocht niet gerookt worden, maar in een belendend restaurant wel. In Madrid wordt bij horecagelegenheden duidelijk aangegeven of er wel of niet gerookt mag worden. Dat moet in Nederland ook kunnen.

Het meest opmerkelijke aan deze jaarlijkse reisjes is en blijft dat de Jannen en ik elkaar intussen ruim veertig jaar kennen. Tussen alle cultuur, eten en (aardig wat) drinken door wordt er nog altijd veel gepraat over van alles en nog wat, wordt er gediscussieerd. We zijn het politiek lang niet over alles eens. We hebben verschillende, gemeenschappelijke, overlappende interesses en verschillende ervaringen in relaties en werk. We nemen nooit een blad voor de mond en we hebben nooit ruzie, ook niet over waar we wel en niet heen gaan.

We hebben, kortom, weer een paar zeer aangename dagen in een boeiende stad doorgebracht.