Schade

Een ernstig ongeluk heb ik nog nooit meegemaakt, zelfs geen klein ongelukje, laat staan een vliegramp. Je probeert je wel eens voor te stellen hoe je zelf zou reageren als je lijfelijk bij zo'n ingrijpende gebeurtenis zou zijn betrokken en het grotendeels ongedeerd zou hebben overleefd.

Het blijft gissen, natuurlijk, maar ik kan mij niet voorstellen dat ik al twee dagen na de crash me zou bezighouden met de vraag wat ik er financieel aan zou kunnen overhouden. Materiële schade zou gedekt worden door mijn reisverzekering, eventuele kosten van medische behandeling door mijn ziektekostenverzekering. Daar zou ik na een tijdje wel even mee bezig zijn, denk ik. Ik ben er nog niet helemaal uit of ik vervolgens zou nagaan of ik ook 'emotionele schade' had opgelopen en hoeveel euro's me daar overheen zouden helpen. Maar in Trouw lees ik dat er al een stichting in de maak is die dat gaat coördineren. Ergens heb ik gehoord of gelezen dat al kort na de crash Amerikaanse advocaten zich meldden bij de overlevenden met de aanbieding hun claims te regelen. In Amerika noemen ze dat 'ambulance chasers'. Dat zijn advocaten die letterlijk achter een ambulance aan rijden en al op de plaats des onheils of in het ziekenhuis het slachtoffer aanspreken zodra deze maar een pen kan vasthouden om een contract te tekenen, "for a fee, of course." Ik ben er vrijwel zeker van dat ik zo'n type op zeer onbeleefde wijze zou duidelijk maken dat hij kon opsodemieteren.

Ik weet echt wel dat je als gevolg van zo'n ongeluk emotioneel uit balans kan raken. Ik heb ook van PTSS, de Posttraumatisch Stress Stoornis gehoord. Daar kun je tijdelijk, zelfs voor lange tijd, arbeidsongeschikt van raken, met alle financiële nadelen daarvan. Het is volkomen terecht dat je bij de verantwoordelijke(n) daarvoor verhaal gaat halen. Maar ik weet echt niet hoe je 'derving van levensgeluk' financieel moet vertalen. Mensen die dat wel kunnen wil ik niet kennen.