Pornoficatie

Wie het precies was kan ik me niet meer herinneren, maar zo'n veertig jaar geleden, toen we allemaal nog wat preutser waren, schreef iemand: "Moord is verboden, maar het beschrijven van moord (in romans of films) is toegestaan. Seks is een normale bezigheid, maar het beschrijven van seks is verboden." Destijds en later heb ik wel eens porno bekeken en gelezen, ook samen met Boukje, mijn vrouw. Onze uiteindelijke conclusie was: porno kan op zijn tijd best aardig zijn, maar het gaat heel gauw vervelen.

Ook in het huidig tijdsgewricht wordt seks nog niet door iedereen als een normale menselijke bezigheid beschouwd en is geheel of gedeeltelijk 'bloot' in het openbaar nog behoorlijk taboe. Natuurlijk is er wel wat veranderd en zelfs in die mate dat er gesproken wordt over 'pornoficatie' van onze samenleving en dat is dan weer iets om je zorgen over te maken. Een voorbeeld daarvan is het jonge meisje dat alles goed vindt in ruil voor een breezer.

Het kon niet uitblijven: de wetenschap is zich met pornoficatie bezig gaan houden en dat heeft zelfs geleid tot een Vlaams-Nederlands congres van seksuologen. Die hebben gezamenlijk en in vereniging een wijd openstaande deur ingetrapt. De Volkskrant schrijft: Er wordt (niet door die seksuologen) gevreesd dat door het grote aanbod van instrumentele seks (liefdeloze geslachtsgemeenschap, eventueel als beloning) vooral de jeugd dit als de norm zal gaan beschouwen, met intimiteitsproblemen en zelfs toenemend seksueel geweld tot gevolg. Nou, daar is na dertig jaar internationaal onderzoek nog geen "steekhoudend bewijs" voor gevonden. En zo gaat het artikel in de krant nog een tijdje door.

Ik zat me, zoals wel vaker gebeurt, weer eens te concentreren op een 'bijzin': Want wie zal vrouwen nog met respect behandelen als ze als gewillig gebruiksvoorwerp worden gezien? Ik wordt hoe dan ook al gallisch als ik het woord 'respect' lees of hoor, want dat wordt tegenwoordig te pas en te onpas - als een soort mantra - gebruikt. Porno is, net als een thriller, een soap, het boek van een Nobelprijswinnaar of een deeltje uit de Boeketreeks, fictie. Ze geven niet de werkelijkheid weer, want daarvoor hebben ze de krant uitgevonden en de documentaire film. (En wie dat allemaal voor zoete koek aanneemt moet zich nog even goed laten nakijken.) Fictie heeft tot doel allerlei soorten van emoties op te roepen en daar mag je ook nog een waardeoordeel aan verbinden. Veel Nobelprijswinnaars vind ik niet te lezen. Ik ben wel eens weggelopen bij films die ik 'moest' zien. Mij is geen porno bekend die tot grote literaire of cinematografische hoogten stijgt, maar dat geldt voor de meeste boeken die ik lees en films die ik zie. Maar ze onderhouden mij wel gedurende enige uren en dat schijnt de bedoeling te zien. Als iemand zich door porno wil laten onderhouden heeft die mijn zegen en die van een internationale verzameling van seksuologen.