Truc

Het is een van de oudste politieke trucs. Wil je aandacht afleiden, of wil je een zaak op de lange baan schuiven, of zie voorlopig geen oplossing voor een probleem, dan benoem je een commissie. Jan Peter weet dat het een truc is, zijn coalitiepartners weten dat het een truc is, de oppositie weet het, de pers weet het en iedere Nederlander die maar een klein beetje de politiek volgt weet het. Waarom komt Jan Peter hier mee weg, hoewel hij zichzelf op het 'dossier Irakoorlog' volledig in de nesten heeft gewerkt?

De wezenlijke oorzaak van 'het ermee wegkomen' ligt in onze politieke mores. Kabinetten steunen altijd op een coalitie. De coalitiepartners maken afspraken. Die afspraken hebben een bijna heilige, onaantastbare status. Een partner die er zich niet meer aan wenst te houden veroorzaakt een kabinetscrisis. De PvdA was tegen Nederlandse steun aan de oorlog in Irak. De PvdA was voor een onderzoek naar het antwoord op de vraag waarom Nederland toch (politieke) steun verleende. Bij de formatiebesprekingen waaruit het huidige coalitieakkoord resulteerde, heeft de PvdA dit punt 'ingeleverd'. Zo lang de PvdA in de regering wil blijven moet zij instemmen met elke truc waarmee Jan Peter een parlementaire enquête wenst te voorkomen en zo lang is er geen parlementaire meerderheid te krijgen die tot zo'n enquête besluit.

Het aardige van dit hele 'dossier' is dat we allemaal het antwoord op de belangrijkste vraag al weten. We wisten dat we door de Amerikaanse regering belazerd werden met al haar verhalen over massavernietigingswapens en Iraakse steun aan Al Qaida. 'We' hebben toch onze steun verleend, omdat we nu eenmaal vriendjes wilden blijven met Amerika. Als de bekende feiten eenmaal op een rijtje staan, zit de Tweede Kamer nog steeds met de vraag: laten we koppen vallen of niet? Zou dat de reden kunnen zijn waarom Jan Peter dat onderzoek steeds maar afhield?