Het CPB is eruit. Het PAROOL had een duidelijke kop: Economie klapt in elkaar. Het voordeel van een wat gevorderde leeftijd is dat je bij het lezen van zo'n kop niet meteen in paniek raakt, omdat je zoiets als eens eerder hebt meegemaakt. Dan heb je dus ook meegemaakt dat na zekere tijd the sky weer the limit was. Na regen komt zonneschijn. Na het zure komt het zoet. En zo.
De vraag waar we voor we staan is: wie zullen er het meest te lijden krijgen van deze crisis. Over het antwoord op die vraag hoef ik, vanuit historisch perspectief, ook niet gek lang na te denken. Hoe lager je staat op de 'inkomensladder' hoe meer je zult merken dat er een crisis is. Uitkeringen worden bevroren of gaan omlaag. Eigen bijdragen in de gezondheidszorg gaan omhoog. Daar hebben ook lagere inkomens relatief meer onder te lijden dan de hogere. Werknemers zonder vast arbeidscontract vliegen er als eerste uit. Lager betaalde werknemers vliegen er eerder uit dan hoger betaalde. Anders gezegd: mensen die de minste verantwoordelijkheid voor de crisis hebben, hebben er het meeste onder te lijden.
Jan Peter roept: "We staan voor een grote beproeving. Een hele generatie heeft dit nog nooit meegemaakt." Met zijn collega's gaat hij zich buigen over een 'samenspel van intensiveringen, ombuigingen en hervormingen'. Laat je niets wijsmaken: 'ombuigingen' en 'hervormingen' zijn in de politiek pseudoniemen voor 'bezuinigingen'; bezuinigingen die ertoe leiden dat jij en ik minder te besteden te hebben, vooral als je toch al niet zo veel te besteden hebt.
Bij het boodschappen doen zag ik in het voorbijgaan de voorpagina van NRC Next. Die kwam erop neer dat we een kwart van alle bezuigingen al halen als we de F16 niet vervangen door de Joint Strike Fighter. Ik durf er vergif op in te nemen dat we dat wapentuig gewoon gaan vervangen. Er wordt al weer gepleit voor het terugschroeven van de ontwikkelingshulp. In die landen zijn ze er immers aan gewend dat ze nauwelijks iets te eten hebben en wat kost het wonen in een krottenwijk nou helemaal? Nederland behoort tot de rijkste landen van de wereld. Dat willen we vooral graag zo houden.
Manzanillo
1 uur geleden
In de AD van vandaag staat de situatie beschreven van een gezin waar de crisis "toeslaat". Vader is ontslagen, heeft zijn Peugeot cabrio en zijn mobieltje in moeten leveren. Hij moet nu met het openbaar vervoer naar de wedstrijden van Feyenoord en tot overmaat van ramp deed de auto van de buurvrouw het niet (die mocht hij lenen om naar een sollicitatiegesprek te gaan. De vakantie naar Spanje was helaas net betaald... Maar ze blijven erin geloven, dat het allemaal weer goed komt.
BeantwoordenVerwijderenIk klink wat cynisch, maar voor mij is het illustratief voor de situatie waar we door al die afgelopen mooie jaren in terecht zijn gekomen. Het kon niet op, de bomen groeiden tot in de hemel, we staken ons tot een meter boven de lippen in de schulden, we veroorloofden ons van alles en nog wat en niemand maakte zich zorgen.
Maar nu niet meer. Nu moeten we ons verstand weer gaan gebruiken, maar kunnen we dat (nog)? Gelukkig staan er allerlei adviseurs op en die gaan helpen. Die vertellen je dat het verstandig is om te gaan prioriteren, dat zelf koken beter (en goedkoper!) is dan kant en klaar, dat je vast nog van alles op zolder hebt wat je kunt verkopen, dat er een website is (www.rechtopgeld.nl) waar je kunt zien of er nog regelingen bestaan waar je mogelijk recht op hebt etc.
We gaan er gewoon creatief tegenaan, met z'n allen, toch? En als het dan straks weer goed gaat, dan kijken we trots terug op hoe we die crisis het hoofd hebben geboden en hoe we het 'm toch maar weer hebben geflikt.