Gemiddeld

Komende dinsdag zal de regering met trots mededelen wat ze de afgelopen tijd al bij herhaling gemeld heeft (maar zoiets kun je er niet genoeg inrammen): de 'burger' gaat er de komende tijd qua koopkracht niet op achteruit. Mariëtte Hamer, PvdA-fractieleider in de Tweede Kamer, beweerde pas nog bij Matthijs van Nieuwkerk dat dit mede te danken is aan het feit dat de PvdA zo zijn best doet in het kabinet. Zet de sociaal-democraten in een kabinet en al je zorgen zijn voorbij. Dat wil zeggen: als je een 'gemiddelde burger' bent. 'Plaatjes' gelden immers nooit voor iedereen. Hoe komt het nou dat ik de indruk heb dat altijd de zwaksten in de samenleving aan de negatieve kant van koopkracht- of inkomensplaatsjes komen te staan. Wanneer hebben we voor het laatst gehoord: "Door deze maatregel zullen vooral de hoge inkomens met een forse achteruitgang te maken krijgen."

Als je gezond van lijf en leden bent, sta je er niet altijd bij stil dat er chronisch zieken en gehandicapten zijn. Die hebben meestal al niet zo'n gigantisch inkomen en hebben ook nog vaak te maken met extra uitgaven voor aangepast vervoer, voor hulpmiddelen, voor aanpassing van hun woning. Dan heb ik het nog niet eens over het feit dat hun leven toch al niet voortdurend rozengeur en maneschijn is. Chronisch zieken en gehandicapten zijn aantoonbaar geen 'gemiddelde burgers'. Er zijn er ook minder van dan van de gemiddelde burgers.

Er bestaat een 'tegemoetkoming buitengewone uitgaven', een fiscale aftrekpost bedoeld voor bijkomende ziektekosten als taxivervoer of aanpassing van de woning, las ik in de Volkskrant. Die is bedoeld dus voor de chronisch zieken en gehandicapten. Daarop gaat de regering 200 miljoen euro bezuinigen, want ze moest nog ergens 250 miljoen euro vandaan halen om bijvoorbeeld de gratis schoolboeken te betalen.

Ik heb het al eens eerder gezegd: er bestaan geen gratis schoolboeken, want de schrijvers en uitgevers daarvan leveren die dingen niet voor niets en gelijk hebben ze. We gaan schoolboeken met ons allen betalen. Ik betaal daaraan mee al heb ik nooit een kind gehad. Nu ben ik, als je het een beetje vriendelijk vraagt, solidair tegen de klippen op. Als iemand met een deel van door mij afgedragen belastingcentjes uit de brand geholpen kan worden, heb ik daar vrede mee.

Hoe het komt weet ik het niet, maar altijd weer maak ik een andere keuze dan de regering als er besloten wordt waar mijn 'solidariteitsbijdrage' heen gaat. De kinderen van mensen met een salaris van tien keer de Balkenendenorm krijgen hun schoolboeken ook gratis. Leuk voor paps en mams. Maar hoe zit het nou met de paps en mams die net onder modaal zitten en hun kind in een invalidewagen naar school brengen? En die hun woning moeten aanpassen? Vraag dat maar aan de sociaal-democraten. Vergeet niet ook niet de christenen in de regering daarover eens nader aan de tand te voelen. Voor wie zou God nou kiezen?