Feest

Het is weer eens zo ver. De Ramadan is weer begonnen, dus over en paar weken krijgen we weer het Suikerfeest en dus gaan we maar weer eens discussiëren over (het antwoord op) de vraag: moeten we van het Suikerfeest een nationale feestdag maken? Zal ik het dan maar zeggen? Ik zou niet weten waarom.

Als islamieten vinden dat ze gedurende een paar weken per jaar van zonsopgang tot -ondergang niet mogen eten of drinken, hoeven ze dat van mij niet te doen. Als ze na afloop van die weken een leuk feestje willen vieren, moeten ze dat vooral doen. Maar wat heb ik daar mee te maken? Ik ben geen islamiet. Ik ben geen christen, dus ik doe ook niets aan christelijke feestdagen. Ik ben geen jood, dus het Loofhuttenfeest laat ik totaal ongemerkt aan mij voorbij gaan. Ik ben geen druïde dus aan het moment van de zonnewende heb ik nooit iets gedaan. Ik ben republikein, dus laat Koninginnedag ook maar zitten.

Het Suikerfeest past niet in een christelijk land. Dat hoor je hier en daar wel eens zeggen. Ga in dit 'christelijke' land eens aan een aantal mensen vragen wat er met Pinksteren precies gevierd wordt. Veel mensen die wel een antwoord hebben, hebben een fout antwoord. De Paasdagen zijn ooit ingesteld om naar de meubelboulevard te gaan, maar wat hebben islamieten daarmee te maken? In islamitische landen kennen ze helemaal geen meubelboulevards. Die traditie zegt islamieten helemaal niets, maar ze zijn wel verplicht die mee te vieren.

Ik heb een simpel voorstel: schaf al die feestdagen (als algemeen erkende feestdag) af en geef iedereen er vijf vrije dagen per jaar bij. Als mensen op een bepaalde dag - al of niet samen met anderen - God, Allah, Jahweh of welk opperwezen of staatshoofd ook, wil bedanken, vereren of daar op wat voor manier ook naartoe wil communiceren, nemen ze maar een snipperdag.

Ik vrees dat mijn voorstel pas gerealiseerd wordt als Hemelvaartsdag en Suikerfeest op één dag vallen.