Spiritueel

Nog altijd komt het voor dat ik dingen lees waarvan ik niets begrijp of die ik met geen mogelijkheid kan 'invoelen'. Ik neem direct aan dat het helemaal aan mij ligt, maar dat brengt me geen stap verder. Neem nou Lourdes.

Nee, ik ga nu geen tirade houden tegen wat ik als bijgeloof beschouw. Ik kan me best voorstellen dat mensen met een langdurige ziekte of handicap die ook gelovig zijn, een bedevaart naar Lourdes als een, mogelijk laatste, redmiddel zien. Ik neem direct aan dat voor veel mensen, zelfs als er geen genezing plaatsvindt, een bedevaart naar Lourdes of ander heilig oord toch een mooie religieuze ervaring is.

Een ander populair bedevaartsoord is Santiago de Compostella. Daar gaan ook veel niet-religieuze mensen heen. Als ik het goed begrijp is hier niet zozeer de plaats zelf het belangrijkste, maar de route ernaar toe: het is immers een uitdaging deze lange route te voet of met de fiets af te leggen. Daar kan ik me van alles bij voorstellen. Tijdens de meeste van mijn vakanties heb ik heel wat afgewandeld en -gefietst, waarbij ik ook niet het einddoel maar de tocht belangrijk vond.

In de Volkskrant lees ik dat er weer iets nieuws is: Bedevaart wordt steeds populairder. Dat wil zeggen dat steeds meer niet-religieuze mensen, ook een toenemend aantal jongeren, als vakantiebesteding naar een bedevaartsoord gaan. Zo is de in Duitsland georganiseerde motorbedevaart uitgegroeid tot een jaarlijks evenement met meer dan vierduizend deelnemers. Waarom is dat dan wel? Al die mensen zijn op zoek naar een spirituele vakantiebestemming. Ik misgun niemand zijn genoegens, maar wat is nou precies voor iemand die niet in God gelooft de spirituele ervaring die zhij in Lourdes opdoet? Wat beleef je als je met je motor in het bedevaartsoord aankomt?

Ik weet dat steeds meer mensen van God los zijn. Ik behoor zelf al jaren tot die nog steeds groeiende groep. Maar veel ongelovigen hebben toch behoefte aan spirituele ervaring. Waarom heb ik dat niet? Wat is er mis met mij? Ik kan me zelfs niets voorstellen bij 'spirituele ervaring'. De Sint Pieter in Rome vond ik destijds prachtig en Sint Jan in Lateranen nog mooier, maar ik kan me daar geen enkel spiritueel gevoel bij herinneren. In de Blauwe Moskee in Istanbul voelde ik ook niets bijzonders. Moet het per se een bedevaartsoord zijn? Zijn die ongelovigen stiekem jaloers op gelovigen die wel over transcendentale banden beschikken? Vertel!