Sorry

Ja, sorry hoor! Ik blijf nog even doorzeuren over dat autorijden. Trouw wijdde gisteren een commentaar aan het rapport van het Milieu- en Natuurplanbureau. Ik citeer het einde van dat commentaar: Kortom, het beeld dat zich aftekent, is dat van een kabinet dat de burger een rad voor de ogen draait. Die burger wil voor zo weinig mogelijk geld onbelemmerd in zijn auto kunnen rijden. En het kabinet is zo tegemoetkomend om die burger in die illusie te stijven.

Als ik eenmaal op een stokpaardje zit rijd ik door tot het bittere einde. Om de gezondheid van andere mensen te beschermen wordt mij op steeds meer plekken verboden te roken. Autogebruik leidt aantoonbaar tot meer doden en tot meer mensen die moeten leven met een beperking dan meeroken. Toch wil ik dit even opmerken: IK BEN NIET TEGEN AUTO'S. Ik ben tegen OVERBODIGE auto's en tegen OVERBODIG autogebruik. Ondanks al het gezeur en gezever over wat er steeds niet klopt met ons openbaar vervoer, hebben wij een van de beste openbaar-vervoerssystemen ter wereld. Ik kan het weten, want ik er ben altijd van afhankelijk geweest. Nu niet gaan zeggen: "Ja, jij had het makkelijk, want je had geen kinderen." Ik heb een vrouwelijke collega gehad die fulltime in Den Haag werkte en in Amsterdam woonde. Haar man werkte ook fulltime. Ze hadden twee (basis)schoolgaande kinderen en deden het allemaal zonder auto. Een enkele keer huurden zij er een.

Als alle overbodige autoritten werden vervangen door het gebruik van het openbaar vervoer, de fiets of de aloude benenwagen, zouden we niet al om half zeven 's ochtends te maken hebben met 'de gebruikelijke files'. Dan zou Camiel Eurlings minder miljarden hoeven te besteden aan het wegwerken van knelpunten in het verkeer. Het openbaar vervoer staat bij hem op het tweede plan.

De miljarden die Camiel kan overhouden zou je aan iets anders kunnen besteden. Het zal intussen niemand ontgaan zijn dan het ons economisch gezien een pietsje minder voor de wind gaat. Alleen de inflatie stijgt. En wie gaan er het meest op achteruit? Wat vervelend nou: de mensen die toch al de laagste inkomens hebben. Gelukkig hebben we in de PvdA-er Wouter Bos een man die zich tot het uiterste zal inzetten om de minima een toeslagje hier of daar te bezorgen. 'Tot het uiterste wil zeggen: tot Jan Peter "Ho!" roept. "Weet je nog wat er in het coalitie-akkoord staat, Wouter? We gaan onze coalitie toch niet op het spel zetten?" Wouter is opgelucht. Dát kan hij zijn achterban duidelijk maken: verkiezingen tijdens economische malaise zijn desastreus voor regerende partijen. Die achterban, dat zijn niet de minima, dat zijn de middengroepen. Als die hun koopkracht maar behouden! Laat de SP zich maar druk maken om de minima.